burza we śnie

Zatlił się błysk raz na piękną chwilę-

Widziałam na niebie woskowe skrzydła motyla.

Pływały rozkosznie po księżycowej krainie,

muskając prądkami d(r)eszczy rozległą nieba dolinę.

Spoczęły na moment na wzgórzu pępkowym

Kończąc w Twej dłoni,

na piersi mojej.

Gdzie półmrok nocy uchodzi światłu dnia-

Gdzie Ty się kończysz- a nastaję Ja.

Dla takich jak my, nie ma nadziei,

Sen może być piękny,

lecz od snu się nie oddzieli.

Spodobała mi się niebanalna metaforyka,

czuć w tym wierszu innowacyjność, metafizykę, mistycyzm.

I to mi bardzo odpowiada :)

Choć można by się pokusić o brzmieniowe doszlifowanie tego wiersza,

tak żeby forma była bardziej płynna i podkreślała surrealistyczny charakter treści.

Przyczepię się jeszcze do jednego:

strasznie mi to śmierdzi banałem, zaciąga pretensjonalnymi wpisami z pamiętników.

Nie pasuje mi to do reszty klimatycznego, oryginalnego i ładnego wiersza.

Ja bym to wywaliła.Dwuwers przed tą końcówką w zupełności wystarcza. No, ale to ja i moje widzimisię:)

Pozdrawiam :)

= kicz

https://poezja.org/search/?&q=skrzydła motyla&search_and_or=and