Trochę później

Trochę przytyliśmy i trochę mniej mamy chęci,
Ideały upchnięte do kieszeni,
Trochę trudniej się dać ponieść i trochę łatwiej zniechęcić,
Tak jakby nic się nie miało już zmienić
Z poważnymi minami narzekamy na czasy, i trochę brak nam w tym wszystkim pewności
Niepewnymi krokami dołączamy do masy
I trochę się boimy miłości
Trochę bez przekonania, z jedną ręką na klamce
Mówimy władze, podatki i wojna
Zdjęcie pierwszej miłości w podniszczonej już ramce,
I nasza pasja jest taka spokojna
Ale jednak głęboko, trochę pod warstwą kurzu
Chcemy wyjść z tej złoconej klatki,
Chcemy nocą czerwcową się znowu odurzyć
I naiwnie podziwiać bratki..
Zrywać kwiaty garściami,
Siąść na wysokiej ławce
I pomachać nogami
Śmiać się głośno po trawce,
Chodzić po dziwnych miejscach,
Piwo pić jak ambrozję,
No i wciąż szukać szczęścia,
Pisać słabą poezję
Z wypiekami na twarzy
Wierząc, że to, co piękne - to jeszcze się zdarzy

poczatek super potem troche jakby zabraklo werwy, ale tragedii nie ma :D 

Powodzenia

Świetny, bez zadęcia i wyświechtanych zwrotów, wręcz widać

i czuć tę trawkę i przechadzająca się, chyba na bosaka

lub za chwilę machającą nogami Peelkę :)

Wróciłaś mi wspomnienia z hehe heeen daleka

;)

Pozdrawiam.

Luźny, przyjemny tekst. 

Pozdrawiam t.