- szumią jodły na gór szczycie ..

(proza poetycka)

(...) a wokół prastarego dębu

usadowiły się drzewa przeróżnych gatunków,

stanowiące przyjazny zbiór,

uznający majestat najstarszego z nich,

za godny postaci Boga.

To jemu ślą ukłony podczas huraganowych wichrów

- niepewne o swój los,

gdy tymczasem on wciąż trwa ..

Rażony piorunami zawistnych bóstw nieba,

nie traci żywota,

lecz jako niezwyciężony mocarz

władczą roztacza opiekę nad bracią leśną (...)

I ja - odprysk przyrody, zwany homo sapiens,

uznaję wiekowe drzewa

za godne najwyższego szacunku ..

One to bowiem widziały

swoim nieodgadnionym wzrokiem

wielu z moich przodków, korzystających z leśnych ostępów,

dla sobie wiadomych celów.

Wierzę w ich pierwotną pamięć,

która przenika we mnie pełnią ogromu tajemniczej mocy,

gdy tylko jej bezwzględnie zaufam,

powierzając we władanie głębię swojej podświadomości ..

Dziś las jest moim Kościołem

- właśnie takim zbiorem

najbardziej trwałych wartości,

pośród którego wyszukuję

samotne drzewa,

aby się do nich przytulić gestem pokoju i zaufania ..

~~~

O samym dębie

nie wypada mi nawet wspominać,

aby nie uszczknąć czegokolwiek z jego zalet.

Wystarczy samemu doświadczyć

tychże potężnych mocy,

opierając się o niego z zamkniętymi oczyma,

przez kilkanaście minut ..

Kojąca dotykiem brzoza

to bez wątpienia najżyczliwsze ludziom

drzewo na świecie.

Obejmując jej biały pień,

czuję przypływ sił witalnych,

w każdym zakątku swojego organizmu.

Poczciwa lipa, już samym zapachem kwiatów

koi nasze nerwy, przywracając ochotę do życia,

co z końcem czerwca stanowi dodatkowy zastrzyk

przed wakacyjnym wypoczynkiem.

Jodły - te szumiące na gór szczycie -

były i są nadal uznawane,

za wigilijny odganiacz złych mocy

w postaci świątecznych choinek w naszych domach ..

Te i wiele innych, 

niezastąpionych regulatorów biocenozy,

dbających bezustannie o nasze otoczenie,

nie znajduje w zamian należnego szacunku,

jaki powinniśmy - właśnie jako homo sapiens

im okazywać ..