wolno mi ?

nawet jak szybko to wolno :D 

wolno i rozumiem, ale powód chyba jest,

bo to jak ból fantomowy i nawet jeśli dawny, wciąż nie do powstrzymania.

Pozdrawiam

Pl do przytulenia

Witam -  z tymi kratami  to tylko żart mam nadzieje.

A wiersz warty przeczytania.

                                                                           Miłego mi słoneczka życzę.

Odbieram ten wiersz jako uwięzienie w tęsknocie czy niespełnionej potrzebie, od której tylko we śnie można uciec.... Każdy dzień, gdy obudzi się świadomość, a z nią tęsknota, pokazuje znowu ten brak kogoś lub czegoś w codzienności, w życiu, w upływie czasu.... To tytułowe pytanie odbieram dlatego jako niepokój, czy wolno w ten sposób uciekać od życia, czy to wystarczający powód, by je tracić...

Tak do mnie przemówił, choć czuję w nim przestrzeń dla innych interpretacji, innych powodów stanu, który opisuje - w ten typowy dla Ciebie, oszczędny, ale niezwykle wyrazisty sposób. Pozdrawiam :)

Bo napisać komentarz też trzeba umić

wolno Ci, wolno :)

dobrze, że mamy oczy, i okna

to pomaga się obudzić

mimo smutku

pozdrówka

Marlettuś

na wstępie proszę, tylko się na mnie nie złość,

że śmiem prezentować tu swoją wersję.

A co do wiersza — nie wiem:

— czy Bóg wysłucha tej modlitwy

— czy ukochany to usłyszy

— czy tęsknota się zlituje

Twoja lakoniczność zawsze będzie mi bliska.

Jednak tekst wg mojej wizji tak się rysuje:

najmilsza chwila

kiedy zasypiam nocą

powiedz mi

powiedz

dlaczego mnie więzisz

przez okno widzę forsycje

— zniewalająca pora roku

lepiej posadź za kratami

to będzie wyrok

z którym się pogodzę

i tak na zawsze

jestem twoja

smutek ogarnia – bez powodu

obudzoną rano

Dziękuję za kolejny dobry wiersz.

Nie wiem, czy lubisz dżez, ale na wszelki wypadek załączam:

... Marlett, zakończenie Wiktora bardziej mi, nie "wbijam się" w ten u Ciebie i trochę błądzę... sorry, ale wycina mi się co nieco.

Pozwolisz, że podam jak czytam, tylko nie krzycz na mnie..:)

Może nie zrozumiałam czegoś, niemniej... próbuję. 

Pozdrawiam.

najmilsza chwila
kiedy zasypiam 

powiedz mi powiedz 
dlaczego więzisz mnie 
widzę przez okno 
wszystkie pory roku

lepiej posadź za kratami
to sprawiedliwe
i tak jestem twoja

smutek obudzony rankiem
ogarnia bez powodu

Dziękuję Marcinie za czytanie :)

PozdrawiaM.

Janko,

Zmieniłam nieco tytuł, ale myślę, że wydźwięk wiersza się nie zmienił.

Dziękuję:)

PozdrawiaM.

Alicjo,

Dziękuję, a kwiaty do wdzięcznej PL.

Cieszy mnie Twój odbiór.

Dziękuję ;))

PozdrawiaM.

Iwon,

Każdy zmysł jest bardzo ważny :)

Dziękuję. PozdrawiaM.

Wiktorze.

Dziękuję za podpowiedzi. Twoja wersja jest bardziej łagona, też się podoba.

Być może powinnam inaczej zapisać dwa ostatnie wersy, były by bardziej zrozumiałe.

Można też połączyć razem, dwa ostatnie wersy w jeden.

Dziękuję za komentarz i załącznik :)

PozdrawiaM.

Natko,

gdzież bym mogła na Ciebie krzyczeć :))

Wiem, wersja Wiktora jest łagodniejsza od mojej.

Właściwie żle - tak mi się zdaje - zapisane są dwa ostatnie wersy.

Mój zamysł był taki;

smutek ogarnia bez powodu obudzona rano

To tworzy klamrę z pierwszym i drugim wersem :))

Dziękuję za poświęcony czas :)

PozdrawiaM.

Pi_

Dla mnie ważne jest, ile czytelnik znajduje emocji w tym co napisałam:)

Pisanie na siłę, dla poklasku nie ma sensu.

Dziękuję za wnikliwość.

PozdrawiaM.

Duszko,

Dziękuję za ciepły i wyczerpujący komentarz.

Trafasz z inerpretacją, a jeśli jest ich więcej to cieszę się ogromnie:))

PozdrawiaM.

Czasem trzeba puścić wolno

Nie mam prawa na wyłączność