Przyzwyczajam powoli

Witam  - lubię twoje mini - zgadzam się uśmiech

można okazywać nie tylko ustami.

                                                                                                              Miłego ci życzę.

Musi być fajnie z takim nowym uśmiechem, nie tylko na ustach ;) 

Postaram się zarazić tą twoją pewnością, bo mi się niezmiernie podoba! I ciesze się, że według Ciebie udało mi się naruszyć "wytarte powiedzonka". ;) Dziękuję Ci za ten niezwykły komentarz :) Pozdrawaim.

...i chyba wtedy jest najprawdziwszy :) Tak, jak ten tutaj :)) Dziękuję i pozdrawiam!

.

Oj, chyba taki znasz i piszesz z doświadczenia ;) Życzę Ci ich jak najwięcej i pozdrawiam :)

@Waldemar Talar @Marcin Krzysica @Liryk @Czarek Płatak serdecznie dziękuję za serduszka i daję za każde uśmiech :) :) :) :)

A już myślałam, że nowy,  to nowy...facet ;) i tu mnie fajnie zaskoczyłaś z tym uśmiechem. pozdrawiam Duszko:)

:)

Szczery uśmiech, którzy potrafią dostrzec nieliczni.

To nie musi być wykluczone, Luule :) I cieszę się z tego zaskoczenia,, bo wydaje mi się, że przez nie zwiększa się nagle siła działania treści, co w takiej kilka sekund trwającej miniaturce jest szczególnie ważne.

Dziekuję, że tu zajrzałaś i podzieliłaś się wrażeniami. :) Pozdrawiam.

Tak, bo chyba musimy nauczyć się go dostrzegać.., może też mu zaufać.  Dziękuję Ci za czytanie i refleksję. :) Pozdrawiam.

@iwonaroma @Deonix_ Dziękuję! :) :)

Niby miniatura, a potrafi całego (dużego, nie da się ukryć) człowieka zatrzymać i zmusić do refleksji.

Dziękuję Duszko!

Zmiany na lepsze więc PLka jaśnieje uśmiechem ;)

PozdrawiaM.

Bardzo prosty tekst, ale jaki piękny i ujmujący! ]

Często to, co nowe jest a) najpiękniejsze i najbardziej ekscytujące, b) budzące opór i wymagające najwięcej uwagi. I o tym, jak sądzę, jest ten wiersz. Najważniejsze jednak, że to cieszy. I zmusza do zastanowienia: dlaczego nowy? Super! 

Pozdrawiam :)

Takie maleństwo, a ile w nim uczuć i emocji. Gratuluję Duszko. 

Pocieszanka, dająca nadzieję, w sam raz dla mnie. Fajnie było przeczytać. :)) Justyna

Cieszę się :) I dziękuję Ci za Twoją cenną dla mnie refleksję :)

Tak :) Ale zauważam, że nawet do takich muszę się przyzwyczaić, im zaufać i nauczyć z nimi żyć... Dziękuję Ci za współodczuwanie :)

Tak, o tym! Bardzo się cieszę z Twojego zrozumienia tekstu i pochwały jego prostoty - dziękuję Ci za nie :)

Dziękuję ci za gratulacje, Justyno, ale jeszcze bardziej mnie cieszy ta "pocieszanka", i że jest nią też dla ciebie :)

@WarszawiAnka dziękuję Ci za głos :)