TAJEMNICA GROBU W LIPOWEJ TUCHOLSKIEJ

Stacja Lipowa Tucholska to zapomniana przez Boga i ludzi dziura leżąca w Borach Tucholskich przy trasie kolejowej z Bydgoszczy do Trójmiasta. W czasach II Rzeczypospolitej szlak ten był fragmentem trasy Bydgoszcz – Kościerzyna – Gdynia, łączącej Górny Śląsk z polskim wybrzeżem.

Ruch pasażerski w Lipowej Tucholskiej obsługiwał niewielki budynek stacyjny, we wnętrzu którego mieściła się nastawnia, pomieszczenie dyżurnego ruchu, kasa biletowa, poczekalnia, pomieszczenia socjalne, gospodarcze i mieszkalne. Swój złoty wiek stacyjka ma już niewątpliwie za sobą, jednak wcale nie tak dawno, panował tu ożywiony ruch, a kasa biletowa czynna była przez całą dobę. Obecnie trasa straciła na znaczeniu. Dworzec opustoszał. Ruch nielicznych pociągów pasażerskich i towarowych obsługiwany jest automatycznie. Przez większą część dnia na panuje tu cisza, jedynie z pobliskiego lasu dobiega świergot leśnych ptaków, bądź odgłosy dzikiej zwierzyny.

Stacja Lipowa Tucholska była świadkiem wielu wydarzeń, które rozegrały się w jej pobliżu w drugiej połowie lat czterdziestych XX wieku. To właśnie stąd wyjechała 16 lipca 1946 r. w swoją ostatnią podróż do Gdańska niespełna osiemnastoletnia sanitariuszka konspiracyjnych szwadronów Wojska Polskiego majora Zygmunta Szendzielarza „Łupaszki” – Danut Siedzik pseudonim „Inka. Aresztowana wkrótce przez bolszewickich zbrodniarzy poprzebieranych dla kamuflażu w polskie mundury, po ciężkim śledztwie, za niezłomną wierność Polsce została rozstrzelana w areszcie śledczym w Gdańsku. W okolicach stacji miała też miejsce w lipcu 1946 r. potyczka pomiędzy polskim oddziałem partyzanckim, a funkcjonariuszami komunistycznego Korpusu Bezpieczeństwa Wewnętrznego. Zginęło wówczas dwóch komunistów. Fakt ten upamiętniono obeliskiem odległym o kilkaset metrów od budynków kolejowych. Obecnie tablica informująca o tym wydarzeniu została zdjęta.

Jedno z najbardziej tragicznych wydarzeń w historii Lipowej Tucholskiej wydarzyło się w lipcu 1945 r. Mimo zakończenia II wojny światowej po Polsce wciąż przemieszczały się duże formacje wojsk sowieckich. Pewnego pięknego, ciepłego, majowego dnia 1945 r. na stacji zatrzymał się pociąg wojskowy relacji Gdańsk – Bydgoszcz, wypełniony sowieckimi żołdakami. Z jednego z wagonów wyrzucono na peron zmasakrowane ciało kobiety. Mimo podjętej przez polskich kolejarzy akcji reanimacyjnej kobieta ta wkrótce zmarła. Zdążyła tylko powiedzieć, że była Niemką porwaną przez Sowietów w Gdańsku. Na trasie do Lipowej była wielokrotnie gwałcona i bita za stawianie oporu. Zmasakrowane ciało wyrzucono na peron, jak bezużyteczny przedmiot.

Grób nieszczęsnej Niemki, a raczej jego pozostałości znajdują się na skraju lasu, tuż za ostatnim torem stacyjnym w Lipowej Tucholskiej. Zachował się jeszcze niewielki kopiec. O tym, że był tu niegdyś grób świadczy przewrócony krzyż i kilka wypalonych starych zniczy. Nawet przypadkowi turyści rzadko odwiedzają te okolice. Nie wiadomo, jak wygląda to miejsce po sierpniowym huraganie, który powalił w puszczy większość drzewostanu.

Kolejarze z Lipowej Tucholskiej usiłowali zainteresować historią nieznanej Niemki niemieckich turystów zwiedzających te okolice, jednak jak mówili bez rezultatu. Może dlatego, że dramatów takich jak ten, były wówczas miliony. Brutalne gwałty na ludności zajmowanych terytoriów były jednym z elementów strategii czerwonej armii podbijającej Europę. Historia bezimiennej Niemki, która poniosła karę sroższą od tych, które otrzymywali zbrodniarze w Norymberdze, czeka więc nadal na swoje medialne odkrycie.

To tylko jedna z  tysięcy podobnych historii oswobodzicieli.

W Lipowej pozostał przynajmniej szczątek mogiły, na której od czasu do czasu ktoś palił znicze. Czy nadal ktoś pamięta o grobie nie wiem, bo dawno tam nie byliśmy. Pozdrawiam.

witam mieszkam na tej stacji grobjest zadbany ma własną skrzynkę i krzyż  i regularnie są zapalone znicze