Nad strumykiem (Defuzja z myślami)

 Pośród górskich szlaków

do Morskiego Oka

płynie rześki strumyk,

wolno, do stóp Boga.

Rozkołysał taflą

łódki żółtych liści,

które są transportem

rozmaitych myśli.

Czasem i  uczucia,

które zauważam,

składam na tych liściach,

czyniąc statki Marzann.

Strumyk tak spokojnie

niesie te obrazy.

Nie śmiem go przyśpieszać,

ni wstrzymywać ładnych.

Nie ma też obawy

– co oddaję z nurtem.

Pan jest miłościwy,

wszystko przyjmie ­– hurtem.