...

wciąż czuję oddech na karku
a przecież ty już nie oddychasz

nie pamiętam twojego imienia
tylko zapach pościeli

nie było żadnych słów
tylko kolory

zawsze byłeś cieniem
nie możesz umrzeć

jesteś modlitwą
porwaną przez wiatr
czas cię nie zabierze

Pocieszające (lub nie) jest to, że nic nie trwa wiecznie: pożegnanie ani modlitwa. Poczucie straty można celebrować, ale blokuje przepływ na nowe.

Zgrabny, prosty tekst. 

Pozdrawiam, bb

Nie można utracić czegoś/kogoś, co nie wcieliło się w nasze życie, czego nie mogliśmy pochwycić i uchwycić.., jego obecność była tylko lekkim dotykiem wieczności... Mistyczny, lekko, prawie nieuchwytnie napisany wiersz. Poruszył, zaniepokoił mnie. Pozdrawiam :)

Muszę przyznać, że bardzo ciekawy/intrygujący tekst. Prosty w formie, ale przepełniony poetyką tajemniczości. Podoba mi się.

Pozdrawiam