Czas z tomiku "Szepty ciszy"

Znów chciałbym poczuć twój smak, Oberwać z płatków twój jedyny kwiat,

Na ciele twym wyrysować grymas pożądania

Byś przede mną już nic do ukrycia nie miała.

Położyłbym na Tobie ciężar swoich myśli,

I polałbym bym Cię całą świeżym sokiem z wiśni.

Na twoim nagim ciele swój ślad bym wymalował

Całą swą czułość tylko Tobie jednej ofiarował.

Świat wirowałby wokół nas w kręgu magicznym,

A obraz w oczach niknął w ciągu chronicznym.

Z każdym mym ruchem coraz mocniej byś płonęła,

By na samym końcu zgaszona, beztrosko znów zasnęła.

Ciągnie mnie do tych chwil emocjami rozwianych

Do ciepłości twych ust i spojrzeń oczu kochanych

Do chwil beztroskich nad brzegiem tej rzeki

Gdzie przysięgliśmy sobie miłość, taka już na wieki.

Wszystko co było ważne zabrał nam już czas

Ten ogień i żar w twoim sercu dawno zgasł,

Jak dwie pochodnie zdmuchnięte na wietrze

Stoimy teraz oboje łamiąc jeszcze wspólne serce.

Jesli to jest wiersz z tomiku już wydanego, to pewnie przeszeł korektę :))

Tak, przez mnie samego:), mistrzem nie jestem.

Szkoda, że fachowiec [polonista] nie robił korekty :)

Mam żonę polonistkę:-). Ale jak widać nie miała z tym kontaktu.

Jest wiele do poprawienia :)

PozdrawiaM.

Ok. Dzięki. 

Ja tam się nie znam, ale może by kolega bardziej w sekcji gimnastycznej się realizował? ;) Bez urazy. To z sympatii :)

Franku K., każdy ma swój świat.

Za dużo rymów gramatycznych. Może jakiś od czasu do czasu bym przełknęła. Łącz rymem różne części mowy, nie te same. W dodatku rymy w układzie jeden po drugim, blisko siebie. Ucho nie zdąży zapomnieć i wiersz przez to staje się natrętny

wymalował - ofiarował

magicznym - chronicznym

płonęła - zasnęła

rozwianych - kochanych

rzeki - wieki, itd.

wietrze - serce,

dobry rym. Zrymowałeś dwa rzeczowniki ale mają nieidentyczne ostatnie sylaby, mają tylko wspólne samogłoski e.

Oczywiście, to tylko moje zdanie, pozdrawiam serdecznie i życzę powodzenia :)

Dziękuję, doceniam takie uwagi.

Zastanowił mnie ten ciąg chroniczny - co to jest? No i za dużo - ałbym. Ale rozumiem, że wiersz pisany pod wpływem chwili, albo marzenia sennego. Warto nad nim popracować, bo wg mnie jest potencjał :)

Pozdrawiam.

Dzięki. Jeszcze dużo muszę się nauczyć. Wszystkie moje wiersze pisane są w ciągu emocji. Rzadko zastanawiam się nad tym żeby było idealnie.

Ciąg chroniczny to pulsujacy jednostajnie rytm pozadania podczas zbliżenia fizycznego dwojga ludzi.

Emocjami nie zawsze należy pisać.

Jeśli nawet piszesz w ten sposób, zawsze jest czas by zdystansować się do utworu, poczytać, przemyśleć, poprawić.

Dla mnie np. przyjemnością jest praca nad wierszem, doprowadzenie do odpowiedniej formy:)

Można wiersz odłożyć na jakis czas, niech w nas dojrzewa :)

Czasem mam wrażenie,że jak coś poprawiam to już nie jest to samo.

Pleonazm.

Nowe słowo w moim jezyku

Co to jest jezyk?

J.J.R.

Przed Tobą wiele nauki .... później tomik :))