Fars poetica

Bardzo fajna zabawa słowem, przyciąga i przytrzymuje. 

Myślę, że w dzisiejszym świecie ludzie za bardzo skupiają się na formacie, a za mało na tym, co ma tworzyć treść. I za bardzo wydziwiają - każdy chce być oryginalny, a nie każdy może i umie. 

Sądzę, że to dobrze, jak sztuka się umie sprzedać - choć, oczywiście, nie samo w sobie. 

Pozdrawiam :)

Dryfuję w stronę funki; jeszcze trochę i założę DonClub, z kebbabem w ołtarzyku. Dla mnie: super. I ta autoironia w ostatniej zwrotce. 

bb

Najważniejszy dobry farsz :)

Był taki czas, że troszkę bałam się ludzi sztuki, właśnie ze względu na te wszystkie trudne słowa, którymi tak łatwo żonglują ;) a ja mam z tym problem ;)

zdrówka

zamiast  łajzić na gmatwiznę

wdupowłazić  moderntrędom

i komercji rację przyznać

słyszeć to co inni ględzą

to samemu styl swój stworzyć

lub  nastawić w bańkach zacier

zaraz wrzasną puste głowy

żeś ksenofob oraz faszer

Pozdrawiam

Ano.

Jest różnica, choć niewielka:

Czy do dziury, czy do sęka ;)

Pozdrawiam.

Jak się umie sprzedać to dobrze, gorzej gdy się sprzedać usiłuje ;) Forma to narzędzie, które powinno służyć autorowi, a nie wymuszać cokolwiek (zwłaszcza rymowana, jeśli zawęzić do literatury).

Pozdrawiam.

Zawstydzasz mnie. Ale fakt, trochę sobie strzeliłem w kolano pod koniec - mam nadzieję, że nie pójdzie w pięty ;)

Pozdrawiam.

Każdy pisze po swojemu - masz coś do przekazania i to jest ważne. Obśmiałem (raz) bezmyślne powielanie i (dwa) nadużywanie trudnych słów, które czasami zamiast coś wnosić (co jest ok) brzmią wydumanie i komicznie (i niech mi nikt nie mówi, że się z takim tekstem nigdy nie spotkał, bo nie uwierzę - no chyba, że nie czyta: ja sam ostatnio też mało, ale natrafiałem ;)).

Pozdrawiam.

PS. U mnie problem trudnych słów się nie pojawia: mam tak ubogie słownictwo, że muszę własne wymyślać, jak mi jakiegoś brakuje ;)

Co tu dużo gadać, co prawda to prawda. Dla mnie super:)
Lubię taki rodzaj ironicznego obrazowania. Dlaczego? 
Bo to co oparte na spostrzeżeniach z reguły bywa prawdziwe. 
Świetny, prześmiewczy tekst.
Ostatnia paluchy lizać:)

Jeszcze gorsze w mą wyzwiska

Stronę mogą ciś z impetem

Dosyć łatwo się z nich iska

I nie trudno pleść z nich sweter

A ten czepły i ciut drapie

Jednak są to tylko nitki

Można rozpruć, zszyć i p@tem

Wyjąjąkać wzór w pypytkę

;)

Pozdrawiam.

A to pierwsza kisiła się u mnie parę lat... Cóż, powinna była dojrzeć ;)

Pozdrawiam.

A nie dojrzała?
Jakoś w to nie wierzę. Z treści wynika coś innego:D
Tu są wyraźnie otwarte oczy, mało tego odwaga by na to spojrzeć od wewnątrz i zewnątrz.
Czyli pełna świadomość;) 

Pierwsza jest dość uniwersalna, potem jest dość jednoznacznie i... i... i... stnieje tyż "zwrotka" 2a, której kazałem się nie bać i czekać na swoją kolej - może kiedyś w czymś się pojawi, tutaj mi nie pasowała - za bardzo w jeden deseń się odbija, pointa mogłaby sama sobie przeczyć, gdym wywlókł takie argumenty ;)

Oj tam, czepiasz się sam siebie:)
A co złego jest w uniwersalności? Lepsza ona, niż silenie się na oryginalność.
Dojrzałość to stan umysłu, a ja tu widzę potencjał:P
Zatem już nic nie wywlekaj, jest super:D
Żarty, żartami, ale tekst naprawdę mnie uśmiechnął.
Zatem tak czy siak kciuk w górę. Pozdrawiam.

Nie ma nic złego, po prostu jak powstawała nie spodziewałem się, że pojawi się w takim konteście [sic!] ;)

Już nic nie dodam, poza tym, że byłam i kliknęłam "za", przy wpisach.

Hej Donie.

No hej. Chyba wyszło jako tako, dzięki za odwiedziny.

Przecież poezja powinna zbawiać, ludzi i narody

gdzieś mi się odbiło w spojrzeniu

czy może o uszy

Pozdrawiam PPL

Mnie coś szepcze, że raczej nie byłbym z nią w dobrej komitywie. Nie mówiąc już o zażyłych stosunkach ;)

Pozdrawiam.