W najdalszym brzegu serca

Już o świcie wyruszam w podróż

W najdalszy brzeg

Do jądra jasności

Bracia i siostry z dolin i z gór módlcie się za mnie!

Po drodze pustkowia

Upiorne to krainy

Gdzie roi się od lęków i win

To królestwa owadów i żmij

Bezpieczeństwa nie zaznałem w szeleście banknotów

Radości na próżno szukałem w obiektach

I pojąłem że nie o formę chodzi

Bo nie chcę za nią tęsknić i więzić się do niej

Lecz szukam miłości stałej

Tej która mieszka na najdalszym brzegu

W zatraconym dawno lądzie

Daleko stąd

Lata temu z portu tego wygnałem się sam

Odrzuciłem jednym skarb

W pięknych ciałach kojących

Szukając innej Itaki

I płynę do swej Itaki

Coraz bliżej jej obecność

Jest tuż

Czeka w porcie co zwie się spokojem nieustającym

"Marność nad marnościami i wszystko marność."

Wiersz bardzo uduchowiony, wpisujący się w nurt poezji metafizycznej, gdzie Peel, znużony i rozczarowany światem materii, wyrusza w duchową podróż do źródeł bytu.

Wiersz brzmi przekonująco, ponieważ Peel sam jest przekonany o słuszności wyciągniętych wniosków i podjętych decyzji. Peel wspomina też swoje dawne odejście (od Boga?) i wyraża szczere pragnienie powrotu.

Mimo obecnych w tekście emocji wiersz tchnie spokojem i skłania czytelnika do zadumy...

Tak ja to odczytuję.

Pozdrawiam

Witaj,

Faktycznie, odczytałaś przesłanie zgodnie z moim zamysłem. Fajnie, że to rozumiesz. Cieszę się. 

A propos Boga i odejścia od "źródła bytu" - można nazwać "to" Bogiem - to miejsce miłości niezmiennej, tę bezpieczną przystań. Jeden nazwie to Bogiem, drugi źródłem miłości, które jest w naszym sercu, inny nazwie to Wyższym Ja - interpretacja zgodnie z hierarchią wartości czytelnika. Autor podróżuje do wnętrza samego siebie, gdzie, ostatecznie, w głębi własnego serca znajduje Boga - Bóg jako istota znajdująca się wewnątrz - nie zaś na zewnątrz. 

Pozdrawiam, 

Można też odczytywać przekaz wiersza, po prostu, jako powrót do samego siebie, bądź do poznania samego siebie. 

Nadużywasz słowa ''miłość''.

Tytuł i co druga strofa ''miłość''.

Poeci i nie tylko poeci mówią, że to słowo już jest wytarte jak stare kapcie.

Uczucia można nazywać bez używania słowa ''miłość''... ale komu to się chce coś tam wymyślać :) :)

Bez urazy )))

Dzięki za uwagę. Dopiero teraz to widzę. Ha! A jeszcze kilka dni temu myślałem o tym, jak mocno zdarte i zniszczone jest słowo MIŁOŚĆ. 

Pozdrowienia, 

Cieszę się, że moja interpretacja jest zgodna z tym, co chciałeś zawrzeć w wierszu. 

Ten wiersz ma pozytywny wpływ. Wycisza czytelnika i prowadzi jego myśli w dobrym kierunku.

Pozdrawiam

Ja tym bardziej się cieszę. Zawsze czuję radość, kiedy słyszę, że jakikolwiek mój tekst wpłynął na kogoś dobrze. Ten portal to dobra rzecz - nie widząc się nawzajem, poprzez przeczytanie zaledwie kilku wersów, możemy nawiązywać ze sobą bliskie więzi - zaglądamy bezpośrednio do duszy. Tutaj jest dom luster, w którym jesteśmy nadzy. 

Pozdrawiam, 

To prawda, że w wierszach bardzo się odsłaniamy - na jaw wychodzą głęboko skrywane, czasem nie do końca uświadomione emocje. Wierszami możemy wstrząsać i koić. Czasem wybuchamy, a czasem promieniejemy. Uchylamy furtkę do naszego wewnętrznego świata. Czytelnik może jednak nieraz odczytać więcej, niż sygnalizujemy.

Twój wiersz na mnie wpłynął kojąco.

Pozdrawiam

Dziękuję. :)

Dziękuję podwójnie. :))

Ten wiersz brzmi dla mnie jak list, piękny poetycki list... Jeśli byłby bezpośrednio do mnie, ucieszyłaby mnie jego treść, bo informuje o wspaniałym zwrocie w życiu jego autora, o jego przebudzeniu się do prawdziwej wartości miłości. A choć jest "tylko" pośrednio do mnie, jako czytelnika, to też sprawiło mi radość i dodało wiary w życie jego przeczytanie. :) Pozdrawiam.

Autor przeczuwa istnienie trzech wspaniałych wartości mieszkających na wyspie jego serca; spokój, radość i miłość - trzy nowo odkryte wartości. Zrobi wszystko, by zamieszkać na wyspie - wie, że ona jest jego przeznaczeniem - wie też, że jego obecność na wyspie przyciągnie innych ludzie - bo szuka miłości nie tylko po to, by zagarniać ją dla siebie, lecz by dzielić się nią - by opanowała wszystkich i aby wszyscy poznali jej Moc.

Pozdrawiam, 

P.s. - I nie chodzi tutaj o "egotyczne serce" - on będzie chciał ściągnąć do siebie ludzi, żeby oni na "swojej wyspie serca" znaleźli te same wartości i mogli się nimi cieszyć - i by serca się złączyły w jedno wielkie serce, jedną wyspę (jedność). Jedno serce jest lustrem miliona serc - każde serce jest lustrem wszechświata - mikro/makro.