Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki
Wesprzyj Polski Portal Literacki i wyłącz reklamy

nie zamykam drzwi za sobą...

Jacek_Suchowicz

Przez Jacek_Suchowicz
w Wiersze gotowe

 Udostępnij

Rekomendowane odpowiedzi

  • Ta odpowiedź cieszy się zainteresowaniem.
Jacek_Suchowicz

Jacek_Suchowicz

Opublikowano
  • Ta odpowiedź cieszy się zainteresowaniem.
Opublikowano (edytowane)

Nie zamykam drzwi za sobą i nie palę mostów.
Gdy mi ciężko dzisiaj z tobą. Wychodzę - po prostu.
Jesteś jak gradowa chmura, w oczach błyskawice,
A ja wracam właśnie z biura i pretensje słyszę.

Nie zamykam drzwi za sobą – kiedyś Ci wybaczę.
Mam już dość tych Twoich uwag, nie znoszę jak płaczesz.
Usta pełne masz inwektyw i wpadasz w histerię.
Sama sobie teraz przeczysz, już się nie odezwę.

Nie zamykam drzwi za sobą - wiem jesteś kobietą.
Tobie ciężko jest ze sobą. Mnie z Tobą – niestety.
Masz humory i nastroje, zmienna z ciebie postać
Czasem już nie wytrzymuję – trudno mi pozostać.

Więc nie zamknę drzwi za sobą, lecz wyjdę zwyczajnie.
Teraz Ty się zachowujesz. ciut irracjonalnie.
Wkrótce Ci się zmieni nastrój i się opamiętasz.
A ja wrócę i przytulę - będziesz wniebowzięta.

 

 

2006

Edytowane przez Jacek_Suchowicz (wyświetl historię edycji)
10
Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach
Waldemar_Talar_Talar

Waldemar_Talar_Talar

Opublikowano
Opublikowano

Witam -  faktem jest że zawsze zdąży się owe drzwi zamknąć.

Więc po choler się spieszyć z tym.

Dobry wiersz Jacku.

                                                                                                                           Pozd.

 

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach
Sylwester_Lasota

Sylwester_Lasota

Opublikowano
Opublikowano

Czytając ten wiersz zastanawiałem się dlaczego pojawił się problem z odkodowaniem Partii, a druga sprawa, to czy tego problemy w relacjach to jakieś przekleństwo naszych czasów, bo dotyka przeogromnej rzeszy ludzkiej, czy jakaś stała, która gdzieś tam przez wieki była tłumiona przez, odeszłe chyba już bezpowrotnie, uwarunkowania kulturowe. W każdym razie z pewnością nie występowała w takim natężeniu i z taką oczywistością jak obecnie.

Pozdrawiam serdecznie Jacku :)

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach
WarszawiAnka

WarszawiAnka

Opublikowano
Opublikowano

Mam mieszane uczucia. Z jednaj strony Peel postanawia przeczekać burzę, usunąć się, wrócić, kiedy już będzie "po wszystkim". Wydaje się to zrozumiałe, może nawet godne aprobaty - nie daje się sprowokować, nie eskaluje konfliktu. Ale z drugiej strony... czy to nie jest zwykła ucieczka? Chowanie głowy w piasek? Masz problem, to ja poczekam, aż o nim zapomnisz i będziemy mogli znów udawać, że wszystko jest OK. A dlaczego ona płacze, skąd się biorą te histerie? Wbrew pozorom, kobieca irracjonalność ma bardzo racjonalne korzenie, Czasem bardzo długie korzenie...

 

Chyba że jest to kobieta, która ma postawę roszczeniową, tupie nogą i rozkazuje nie znosząc sprzeciwu. Ale cóż - taką Peel sobie wybrał...

 

Pozdrawiam

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach
Jacek_Suchowicz

Jacek_Suchowicz

Opublikowano
  • Autor
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

po części sam sobie odpowiadasz na pytanie które postawiłeś

"czy jakaś stała, która gdzieś tam przez wieki była tłumiona przez, odeszłe chyba już bezpowrotnie, uwarunkowania kulturowe. W każdym razie z pewnością nie występowała w takim natężeniu i z taką oczywistością jak obecnie."

wychowanie bezstresowe - wszystko wolno, brak wartości

jak ktoś czuje potrzebę puszczenia "bąka" (bąk - dosłownie i symbol psychopatycznych zachowań) robi to, nie zważając na ludzi wokół siebie

Pozdrawiam

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się
 Udostępnij
Tematy


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • Somalija
      erekcjato sprezentowane

      Przez Somalija · Opublikowano

      @Tyrs To beznadziejny przypadek z ego na wysokiej orbicie... okołośmietnikowej. Na każdym portalu ma ,,swoich" czytelników.    A tak na serio, to startuje w konkursie erekcjato a tam jest ogromna kasa... więc nie przeszkadzaj jej w pracy i nie zaczepiaj, bo menopauza przeszła po niej i nie zostawiła nic z delkatności... zresztą sam zobaczysz w jaki sposób Ci odpisze. Generalnie szkoda naszej wrażliwości....   DOBREGO DNIA

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

    • andrew
      Przeznaczenie

      Przez andrew · Opublikowano

      stoję  wpatrzony w lustro  a świat  świat przechodzi obok  chciałbym  mu coś powiedzieć    może...  nawet wykrzyczeć    brak odwagi   4.2024 andrew  
    • Arsis
      Zona (Strefa)

      Przez Arsis · Opublikowano

      (Na motywach powieści „Piknik na skraju drogi”, Arkadija i Borysa Strugackich)   ***   Dlaczego wylądowali? Nie wiadomo. Zostawili w powietrzu dziwnie mżące kręgi, które obejmują szumiące w nostalgii drzewa.   Które kołyszą się i chwieją w blasku księżyca albo samych gwiazd… Albo słońca... Albo jeszcze jednego słońca…   Powiedz mi, kiedy przeskakujesz płot, co wtedy czujesz? Nic? A co z promieniowaniem, które zabija duszę?   Wracasz żywy. Albo tylko na pozór żywy. Bardziej na powrót wskrzeszony. Pijany. Duszący się językiem w gardle.   Sponiewierany przez grawitacyjne siły. Przez anomalie skręcające karki.   Słońce oślepia moje zapiaszczone oczy. Padającymi pod kątem strumieniami, protuberancjami…   Ktoś tutaj był (byli?) Bez wątpienia.   Byli bez jakiegokolwiek celu. Obserwował (ali) z powodu śmiertelnej nudy.   Więc oto razi mnie po oczach blask tajemnicy. Jakby nuklearnego gromu westchnienie.   Ktoś tu zostawił po sobie ślad. I zostawił to wszystko.   Tylko po co?   Piknikowy śmietnik? Być może.   Więcej nic. Albowiem nic.   Te wszystkie skazy…   Raniące ciała artefakty o upiornej obcości.   Nastawiając aparaturę akceleratora cząstek, próbujemy dopaść umykający wszelkim percepcjom ukryty świat kwantowej menażerii   Przedmioty w strumieniach laserowego słońca. W zimnych okularach mikroskopów…   Nie dające się zidentyfikować, obłaskawić matematyczno-fizycznym wzorom.   Bez rezultatu.   *   Zaciskam powieki.   Otwieram.   *   Przede mną pajęczyna.   Srebrna.   Na całą elewację opuszczonego domu. Skąd tutaj ta struktura mega-pająka?   Pajęczyna, jak pajęczyna…   Jadowita w swym jedwabnym dotyku. Srebrzy się i lśni. Mieni się kolorami tęczy.   Ktoś tutaj był. Ktoś tutaj był albo byli. Ich głosy…   Te głosy. Te zamilkłe. Wryte w kamień w formie symbolu.   Nie wiadomo po co. Kompletnie nie do pojęcia.   Milczenie i cisza. Piskliwa w uszach cisza, co się przeciska przez gałęzie, żółty deszcz liści.   W szumie przeszłości. W dalekich lasach. W jakimś oczekiwaniu na łące…   Elipsy. Okręgi.   Owale…   Kształty w przestrzeni…   Fantomy przemykające między krzakami rozognionej gorączką róży. W strumieniu zmutowanych cząstek. Rozpędzonych kwarków…   Rozpędzonych przez co?   Przez nic.   Po zapadnięciu mroku liżą moje stopy żarzące się lekko płomyki. Idą od ziemi. Od spodu. Ich obecność to pewna śmierć.   Sprawiają, że widzę swoje odbite w lustrze znienawidzone JA.   W głębokich odmętach  schizoidalnego snu. Zresztą wszystko tu jest śmiertelne i tkliwe. Pozbawione fizycznego sensu.   (Kto chce skosztować czarciego puddingu?   Bar za rogiem stawia)   Dużo tu tego. W powietrzu. I w ziemi.   W nagrzanych od słońca koniczynach, liściach babiego lata.   Krążyłem tu wokół jak wielo-ptak. W kilku miejscach jednocześnie.   I byłem wszędzie. I byłem nie wiadomo, gdzie. Tak daleko na ile pozwala wskrzeszany chorobą umysł   Tak bardzo daleko…   Wystarczy dotknąć złotej sfery, aby się wyzbyć wstrętnego posmaku cierpienia…   Gdyby nie ta przeklęta wyżymaczka, która zachodzi śmiertelnym cieniem drogę…    (Włodzimierz Zastawniak, 2024-04-20)      
    • Tyrs
      erekcjato sprezentowane

      Przez Tyrs · Opublikowano

      Powiem tak, Dziewczyno - lecz się, niekoniecznie przez pisanie. Kiedyś się udzielał Kiełbasa, czy coś takiego. To było równie prostackie i wulgarne. 
    • M_arianna_
      Łap opał.

      Przez M_arianna_ · Opublikowano

      - A na groma ta fatamorgana... - A na groma ta fatamorgana?    

  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...