Na głodzie

Rytm taki, że ręce jak motyle w zagajniku ;) Pozdrawiam 

trochę pomajstrowałem - przepraszam:)

odprawię obrzędy

szamańskie podrygi

aż po żywy ogień

rozetrę patyki

zaglądnę  w zaułki

głuchy wiatr na ulicy

w nocne niepatrzenie

jaźni senne dryfy

będę wołać  wołać

mam braki nieznane

samej siebie w sobie

myśli obłąkane

i tych dni głodna

gdy jedyną chwilą

pióro nadlatuje

czyni swą powinność

niech ogień zaskwierczy  

bo się znalazł krzemień

kopany jak kamyk  

w słów prozie się mieni

jak ćpun

jestem na głodzie

pozdrawiam:)

Podoba mi się to Twoje nieco nieuporządkowane (ale przez to autentyczne) "wędrowanie' pomiędzy wolą, tęsknotą, refleksją, rozpoznaniem, Luule... Przez to otwiera się dla mnie bogaty zróżnicowany i żywy obraz tematu. Przeczytałam go z zainteresowaniem :)

Pozdrawiam.

Z doświadczenia wiem, że znaleźć siebie w sobie stosując szamanizmy wszelakie łatwiej będzie w lesie niźli w mieście.

Fajny wiersz. Jest mistyka :) 

Nie wiem czy dziękować czy jak, bo nie do końca łapię metaforę;) Ale bez podejrzeń mogę podziękować za serduszko:P odpozdrawiam:)

Lu, moc jest.

Ale faktycznie, za Jackiem, coś bym jeszcze pogmerała w słówkach, żeby je lepiej dopasować do siebie. ;) 

Choć ta zwrotka leży jak ulał. :D

bb

Bardzo ładny i fascynujący ;)

Witaj Jacku. Powiem tak, wygładziłeś ten wiersz, jest taki bardziej puszysty, mniej kanciasty, poetycko płynie. Tylko wtedy to zakończenie zgrzyta. Zmienić nie zmienię, bo już nie nosi mojego 'zapachu';) i też i sens gdzieś się rozmija. Myśli miały się błąkać a nie być obłąkane, ale kto wie, jakby mnie w taki czas zdiagnozować, to i może conieco obłąkane bywają:P

No i krzemyk właśnie nie odnaleziony, znaczy gdzieś może jest, nawet blisko, ale go nie zauważam, może kopię z nudy, nie dostrzegając. :) pozdrawiam

Dziękuję Duszko. Tęsknotą za głębszą refleksją i takim byciem poezją, po prostu:) Nie wiem czy oglądałaś, albo ktoś tu z odwiedzających oglądał film 'Patterson'? 

:D no na pewno przydałoby się pobyć trochę samemu z naturą. No ale, póki co komfort beztroskiego obcowania bez poczucia obowiązku, bez zegarka, trochę poza zasięgiem;) dzięki! 

Jest moc - to mocne i miłe słowa:) wiem, że jest tak kanciasto, marszowo, po żołniersku niemal. Sama często 'oschlej' odbieram te krótkowersowe formy, po 1 im dłuższy wers tym ławiej szyć płynniej, ale to nie reguła, po 2 to dobór słów, tak jak piszesz. Ale też i taka mocna kondensacja,  to próba złapania najistotniejszego motywu szkicu. Też nie do końca ta moja forma mi odpowiada, ale w ten sposób ze mnie to wyszło, wykrzyknęło się, wypluło.. Ale nie znaczy, że się nie doczeka kosmetyki:)

Ach no to i ja przesyłam doppel Dank za tak łechcące słowa:)

A także za serduszka na paluszkach dziękuję Marcinowi K, @Liryk i @Maja Cyman

przesyłam..zielone paluszki są do bani:))w sensie...sam wiesz

Bardzo mi się podoba "piórochwil" (bo tak "go" czytam ;), który U Ciebie nadlatuje, mnie raczej nachodzi, najczęściej nieproszony i niespodziewanie. :) Potrafi naprzeszkadzać i nic nie zostawić, skubany. Bardzo fajne skojarzenia z krzemieniem (krzesaniem) i rozcieranymi patykami. Inspirujący wiersz, no niestety, mój piórochwil gdzieś się szlaja. Pozdrawiam.

Poczułem klimat Rimbaud'a. Z wersów przebija dzikość, mistyczność i przede wszystkim energia życiowa. Wiersz jest napompowany wolą życia - tak mi się zdaje. Zawiera się w połączenie instynktów zwierzęcych i wyższych potrzeb duchowych. Tekst naprawdę cholernie dobry. 

Pozdrawiam, 

Nadchodzi czy zlatuje, mniejsza o to, wiesz, to nawet nie chodzi o wenę stricte, tylko ten nadmuchany patos i nadwrażliwość, czas bez skóry, że tak ujmę, uporczywe zresztą w nadmiarze, ale za brakiem też tęskno. Organoleptycznie ujmując- idę, śpiewa ptak, uszy słyszą, zdobędę się na mimiczny uśmiech, ale w pudełku pusto, ptak jest poza, nie we mnie. I widoki i wschody słońca. Są, ładne i owszem, ale albo są poza albo w nas, to robi różnicę.. 

Dzięki Janko za miłe określenie:) Tak, skoro nie nadchodzi sam -ten czas, myślę jak go sprowokować, rozpalić:) albo w końcu dostrzec, wśród pomijania.

Tobie także życzę, skoro się szlaja (jak Twój avatar:P) gudnajt!

Wow, pysznie mi do żłoba nalałeś:) dziękuję! 

Zwierzęce i duchowe, w sumie tak:) podoba mi się to ujęcie, a że wiersz był spontanicznym krzykiem, także czuję, że dobrze to wyczułeś:) lubię temat zwierzęcości w tym cyberświecie (oprócz zdrad);)

pozdrawiam!