Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Furia tańczącego ego


Mirosław_Zapała

Rekomendowane odpowiedzi

Już lepią się powieki

I sen przychodzi

Już ścieżkę widzę

Pędzę za latawcem

 

Idę

Biegnę

Podskakuję

O! Lustro Boga nade mną

 

Chciałem tylko chwycić błękit nieba

I w garści trzymać mleczne obłoki

O! fatalne rozczarowanie

Utracona niemożliwość!

 

 Latawiec pożarło głodne niebo

Obłoki wchłonął grzmot

I młoty poleciały z wyżyn

Ziemię roztrzaskało

 

I spadałem

Z krzykiem

Między rozbitymi otchłaniami

Obijając się o zakazane galaktyki

 

A zbudził mnie szczęsny świt

 

 

 

 

 

 

 

 

Edytowane przez Mirosław_Zapała (wyświetl historię edycji)
Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Z patosem nie przesadziłeś, ale z niebem chyba troszeczkę tak. Trochę go tam za dużo, niemal występującego tuż obok siebie. Myślę, że dałoby się jeszcze coś z tym zrobić :)

Edytowane przez Sylwester_Lasota (wyświetl historię edycji)
Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


×
×
  • Dodaj nową pozycję...