(...) Zrobimy tak:

Tak. Prosto a w sedno. :-)

Ładnie. W kilku miejscach poprawiłabym rytm, ale nie chcę sie narzucać. Buziaki:)

fajna treść ja bym to jakoś uporządkował:

...
pójdziemy do kina na Woody Allena, 
zostawię Ci miejsce przy sobie.
W ciemności Twój profil wyłoni się z cienia
polubisz to kino, kto to wie

się śmieję zbyt głośno łzą skropię policzek

chrupania popcornu nie znoszę
i złapię za rękaw w gorącej panice

a w oczy ktoś sypnie snu proszek

...

pozdrawiam

I prościej tym lepiej. Precyzyjnie oddać stan. Dziękuję Kobro za obecność. 

Jeśli masz pomysł co i jak - pisz. Chętnie przeczytam Twoją wersję Maryś, bo wyjątkowe masz ucho i zdolności do rytmu i rymów. 

Jacek już mnie wyręczył :)

Jacku, ukłony. A ostatnia zwrotka przejdzie, czy też do korekty? b

Bardzo, bardzo mi się widzi Twój wiersz.

I chyba pierwszy raz czytam Cię w takiej rytmiczno-rymicznej odsłonie :)

też do korekty, ale może tym razem się wykażesz:

3/3/3/3

3/3/3

Pozdrawiam

Może tak?

Si petite :)

rozbrajający Twój wierszyk Beciu, jak przedwojenna piosenka :)

Wyrównałem tylko wersy, bo podoba mi się ten refren w środku.

Pójdziemy do kina na Woody Allena, 
zostawię Ci miejsce przy sobie.
W ciemności zobaczę Twój profil na ścianie,
polubisz to kino, czy, no wiesz.

Uprzedzam: głośno się śmieję
i łapię za rękaw w panice;
nie męczę o popcorn, przez szelest
bywa, że zasnę skrycie.

Ja potrzebuję drugiego człowieka,
ja wszystko i tak robię sama;
są jednak chwile, że to nie wystarcza,
bo ja już nie jestem tak mała.

Ciekawe zaproszenie na film. Wyrzuciłabym 'ja, ja, ja' z trzeciej zwrotki. Brzmią infantylnie.

Sztacheta

wręcz przeciwnie, tak wLasnie mówią maLe dziewczynki. :)

Rozumiem i też tak to czytałam, ale uważam, że wystarczyłoby zostawić 'ja' w ostatnim wersie - to broni się samo i jest wystarczająco mocne. W dwóch pierwszych wersach  'te 'ja, ja, ja'' jest zupełnie niepotrzebne, infantylne, przesadzone.

Sztacheta.

Słusznie Janko

to taki rodzaj dziewczęcej kokieterii. :)

Urocze.

wyjęLaś mię to z ust Marlett - urocze, wdzięczne  :)

Masz oczywiście prawo do swojej oceny - szacunek.

To jeszcze z innej strony spróbuję - a czy wysławianie się dziecka nie jest w pewnym sensie infantylne? No jest i właśnie o to zapewne chodziło Autorce, o tę odrobinę dziecka, a dokładniej, małej dziewczynki, jaka w niej jeszcze siedzi (i się pieści ;)

- tak mi się przynajmniej wydaje. Zresztą nie ma się o co spierać, poczekajmy, może się sama wypowie.

Pozdrawiam :)

Doskonale rozumiem Twoje postscriptum. Ale i tak,  choć nie jest prostą rymowanką, Twój wiersz mi się podoba.  

O Beciu, czego Ty od siebie jeszcze chcesz.

Mnie Twój wiersz pasuje, jesteś w nim w czasie między dzieckiem, a panienką, przecież trafia się podobny stan częściej i dużo później. Bardzo ciekawie ujęłaś to wierszem.

Miłego dnia :)

jak stawiasz mała bilety to i na Plastics i Grass Allana z tobą pójdę ;)

Wiersz w sumie taki jakby zamydlony, jakbyś straciła umiejętność pisania prostych tekstów,

nie zaprzeczaj skarbie - pomyśl lepiej o tym, bo pamiętaj: życie jest w zasadzie proste.

Wiem, to wyjątkowo mądre - już taki jestem. ;-)

jb