Ptaszyno

Ptaszyno

czekam.

codziennie wypatruję.

a gdy przyfruniesz choćby na krótko,

by spojrzeć tak, jak tylko ty potrafisz

na mnie, na nasze gniazdo, to wiedz,

nie odfruniesz

— zatrzymam cię życiem.

już nieraz poderwałem się,

gdy opodal — wśród igieł modrzewia,

zatrzepotały skrzydła,

ale to nie ty.

stare gałązki wymieniam na nowe,  

pojedynczych piórek nie ruszam.

w nocy szukam twojego cienia,

w dzień naszego ciepła.

to zacisze wyzwala melancholię,

zwłaszcza o poranku. modrzew  

skłonił swój wierzchołek ku wschodowi;

może kiedyś przywitamy cię

wraz z jutrzenką,

bo ja nieustannie dbam,

żeby wszystko tęskniło.  

egzegeta

Tęsknota i pamięć są nierozerwalne,

to strona życia, którą pieszczotliwie pielęgnuje PL.,

to również wrażliwość emocjonalna.

Tęsknota zawiera w sobie pustkę - to brak oddechu i dziura w sercu.

PozdrawiaM.

Piękne, zapamiętam!

Taka to już natura ludzka, ciężko się "otrzepać" z tęsknoty.

Ptaszyna lepszej przyszłości!

Pozdrawiam Cię Wiktorze! 

Marlett

Wiesławie

Janko-muzykancie

Sylwestrze

Dziękuję

i pozdrawiam :)

Wiktorze, poczułam chyba ciarki na plecach...

..."gdy przyfruniesz choćby na krótko(...)nie odfruniesz zatrzymam cię życiem"... :)

potem kolejne wersy, by na koniec...

... i tęskni, to czuć w wersach. Marlett ładnie 'to' spięła słowami.  Wzruszająca treść.

Pozdrawiam.

O ile tekst (jak w przypadku Twoich zawsze) - jest piękny i wyrazisty - o tyle tęsknota - jako dobro (wręcz narodowe) w mojej przestrzeni zaczyna być emocją ryzykowną. Nie będę delikatna, ba - chyba nie powinnam tego pisać w ogóle. Ale ołtarz dla tęsknoty grzebie życie. To moje prywatne doświadczenie, którym się tu dzielę. Nawet to znalazłam w tekście, robiąc przestawkę liter w wyrazie.Tak wyraźnie to widzę po latach tęsknienia - wiąże to co było ale nic do przodu. Wiersz wyjątkowy, ale przekaż PL że jest jeszcze cała tęcz barw, równie urokliwa. 

Ściskam ciepło. bb

Beatuś

to, co napisałaś - prawie święta prawda.

Mnie jednak przyświeca inne przesłanie:

                               Każdy okruch wyrwany zapomnieniu

                               staje się święty.

Dziękuję za słówko :)

Nata_ Kruk

najmocniej przepraszam;

również Dziękuję za słówko;

ciarki nieraz są wskazane :)

a nawet konieczne.

Pozdrawiam

Wiersz jest piękny i liryczny, ale z postawą Peela się nie zgadzam, tak jak @beta_b .

Pozdrawiam

Jeden z piękniejszych wierszy na tym portalu 

Dawno nic mnie tak nie rozczuliło

WarszawiAnka

Gosława

przepięknie DZIĘKUJĘ

z pozdrowieniem

Franek K

Dziękuję