Uzewnętrznienie

(Witam wszystkich to mój pierwszy i prawdopodobnie jedyny wiersz. Pozwolę sobie na parę słów wstępu. Nigdy nic nie pisałem, z romantycznej i bolesnej poezji nawet się naśmiewałem ale dziś poczułem potrzebę po prostu wziąć zeszyt i coś napisać. Tak oto przedstawiam moje amatorskie wypociny :)  )

Chce być lepszy, kochać Ciebie

Tylko jak naprawić siebie?

Chowam w sobie stare rany

I na przyszłość robię plany

Ale one nie są trwałe

Animozje, rany małe

Burzą plany gdy jest kryzys

Aż do gleby gdzie rósł irys

One były są i będą

One już ze mnie nie zejdą

Przez nie ranie cię słowami

Jak szpilami i igłami

Ja nie jestem tego świadom

Rękę za to podam gadom

Nie chce więcej wybacz proszę

Zapomnijmy, patrzmy w zorzę

Witaj, 

Nie mam miłych wiadomości, ale czuje, że jest jeszcze nadzieja...

To co napisałeś jest bardzo proste, by nie napisać -" banalne". Nie chcę Cię urazić, ale rymy są często niepoprawne - kryzys/irys, będą/ zejdą - nie gra mi tak jak powinno. Tak samo  Ciebie / Siebie - chyba banalniejszego rymu nie można złożyć do kupy. Myślę np. CIebie ---> Niebie ---> chlebie ---> Łebie itd... Czasem warto wytężyć makówkę i wymyślić coś oryginalnego, inaczej ludzie patrzą i sam będziesz czuł się lepiej. Myślę, że ambitny człowiek kombinuje jak może, by zaskoczyć drugiego człowieka. Nie marzy ci się 20 polubień ?
Sam jestem amatorem, ale wykazuję odrobinę chęci zaskoczenia odbiorcy i staram się wytężyć mózg w poszukiwaniu ciekawych metafor. Wiesz,  kiedyś byłem w podobnej sytuacji, jednak od tamtego czasu wiele się zmieniło. Tobie również życzę takiej przemiany. Pisanie poezji to jest ciekawe zajęcie i jeśli czujesz, że to ci sprawia radość/zadowolenie, to próbuj swoich sił nadal, ale proponowałbym zacząć od WARSZTATU. Obserwacja poezji innych, długie czytanie i to najlepiej na głos - z czasem powinno dać efekty.

Mimo banalizmów czuję, że warto próbować sił, w warsztacie jest pole do popisu i są ludzie, którzy mogą doradzić, wiec nie pozostajesz samz problemem. 

ŻYCZĘ WYTRWAŁOŚCI !!!

Pozdrawiam.

Dawid Rzeszutek

Marionel Moriel 

No muszę podpisać się pod wypowiedzią Dawida. Jednak jeżeli, jak nadmieniasz, to Twój pierwszy i najprawdopodobniej jedyny wiersz, to i tak masz tu długi i wyczerpujący komentarz :)

Dodam od siebie, że warto byłoby rozbić ten jeden blok na  strofy.

 Może jednak jeszcze coś skrobniesz?

Może spróbuj krótsze formy - limeryki, miniatury. Jedna esencjonalna myśl lub obraz ubrane w słowa.

Fajnie się pobawić, to dużo daje.

Zacząłeś od bardzo trudnej tematyki. W poezji miłosnej bardzo łatwo popaść w banał.

Pozdrawiam.

Także spróbuję namówić Cię do pisania, do pracy.

Kto raz się zaraził poezją, nie odpuszcza.

Coś na zawsze pozostaje w krwi.

Dużo czytaj, to wzbogaci Twoje słownictwo, zaangażuj fantazję (to świat większy od rzeczywistego, bo nie ma granic) nie obrażaj się na komentarze, doceń to, że prawdę trudniej powiedzieć i przyjąć niż pochwałę.

Powodzenia :)

Witaj -  myślę że z czasem się zakochasz w poezji - 

ale  na to trzeba czasu - nie poddawaj się bądź wytrwałym.

Alicja już o tym wspomniała.

Wszystko przed tobą  - tylko nic na siłę - 

                                                                                                                      Pozd.

Jakie to są rymy niepoprawne? 

Zgadzam sie,typowa czestochowa.

Pozdrawiam

No i se pogadaliśmy, poradziliśmy, a odzewu żadnego. Ani dziękuję, ani pocałujta się w d...

Z cyklu- gadał dziad do obrazu, a obraz ani razu.