niezbadane są wiersze w których sama sobie depczę po piętach

zdarza mi się wchodzić sobie w słowo :)

U Ciebie po doczytaniu puenty pomyślałem:

można by powiedzieć "wykańczający tekst",

ale tak nie jest, bo wychodzi na to, że piszesz z pasją

- życiową? :)

Pozdrawiam.

Jan_ko ja też wchodzę sobie w słowo, oj wchodzę:) Poszukuję, dedukuję i takie tam.
A im jestem starsza tym więcej przemyśleń:)
Masz rację, że tekst wygląda na wykańczający, ale co nas nie zabije to nas wzmocni.
Ten tekst to takie drążenie, przenicowanie samego siebie jeśli tak można powiedzieć. Spojrzenie na siebie i w głąb siebie.
Szczególny charakter ma tutaj biel i śmierć jako taka. Chciałam by wiersz miał drugie dno:) 
Takich tworków trochę mam stąd też tytuł. Są niezbadane i różnie interpretowane, co sprawia mi ogromną frajdę:)
 
W życiu się potykamy, szukamy dróg, nieraz działamy bez zastanowienia, często pochopnie. Niemoc, bezradność spychają nas na pobocze. Zamykamy się w takich czterech ścianach, wielokrotnie bez sił i nierzadko widzimy siebie gdzieś na końcu...  tunelu... 
Podstawą jest umieć porozumieć się z sobą, ze światem. Odnaleźć w tym wszystkim siebie.
Tak, to poniekąd pasja życiowa, ale też i nauka. Fajnie to określiłeś. Apetyt na coś czego się ledwie liznęło. 

Bardzo Ci dziękuję że byłeś, pozdro.

Mnie ten wiersz nie "wykańcza"... ;)

Świetne podejście do tematu zawartego w tytule, jakże dłuuugaśnym... :) (to nie zarzut).

Dzisiaj, tzn. 5- go marca dodam, że... piszesz tak, jakbym to ja usiadła nad kartką i chciała zapisać kilka myśli...:)

cyt. im jestem starsza tym więcej przemyśleń

też tak mam.

Pozdrawiam.

z tym wykańczaniem, być może lekko przesadziłem, ale to sprawka Twojego, w wierszu, 'cienia ledwo żywego' i tego wiersza:

(jeśli nie lubisz długich wstępów, zacznij od 4:35)

:)

Uff:) to dobrze Nata, dzięki za słówko. Lubię długaśne tytuły;)

Wcale nie przesadziłeś. Wiem jaki ma wydźwięk.

Lubię długie wstępy:P Zatem wysłuchałam od początku

Dzięki raz jeszcze. 

Przepraszam że o sobie, przy Twoim tekście. Wiersz mi się podoba, sam płynie, nawet nie pytaniem a rzeką, składnią, melodią. 

Teraz piszę na siłę, słabo myślę. Ale miewałam okresy, że gotowiec spływał wersem, musiałam do sitka tylko słowa pozbierać i przepisać. Taki był sensowny, dorodny i równy. Powstał w głowie, zanim się kapnęłam. W zasadzie najlepsze wiersze tak napisałam, reszta na zmywak. Ciekawa jestem, ile razy go poprawiałaś, szlifowałaś. Czy sam się wylał, już uformowany. bb

jak to dziewczyna, wybieraj ;)))

No co Ty za co przepraszasz? 

Cieszę się, że tak odbierasz mój tekst, bo prawdę Ci powiem że tym razem zaczęłam od dupy strony. Podczas czytania jednego z moich wierszy urodziło się to co jest obecnie tytułem i zaświeciła mi się lampka że to jest fajna myśl na tytuł kolejnego wiersza, więc najpierw powstał tytuł, a potem treść;)  Nie poprawiałam. Tytuł odleżał parę dni, aż sobie co nieco poukładałam w głowie i napisałam. Nie lubię jak wiersz leży za długo, bo wybijam się z rytmu, dlatego doskonale Cię rozumiem. Większość i moich wierszy powstała z chwili na chwilę, także wiem jak to jest.

Czasami trzeba odpocząć, oczyścić głowę. Z całą pewnością odzyskasz formę. Dziękuję Ci za podzielenie się słowem Betka, pozdrawiam.

Jedna piosenka, a jakże różne interpretacje

Maleńczuk jak to Maleńczuk, taki troszkę nonszalancki ton, choć ugładził to:) ale lubię go
Połomski sentymentalnie, teatralnie - fajnie
Rena jak to dziewczyna:) subtelnie, delikatnie kobieco, tak kokieteryjnie, finezyjnie. 

Jak to dziewczyna biorę wszystkie, mogę?:D
a jako ad vocem proszę to;)

Witam - jak to ja mówię  wiersz z górnej pułki - 

Mogę napisać to czy owo ale po co psuć 

jego nastrój z którego jestem zadowolony.

Zakończenie owym cieniem super.

                                                                                                 Radosnego wieczoru życzę.

@tetu  -  dziękuje za serduszko.

@Nata Kruk  -  dziękuje za serduszko.

Mnie się podobał Pan Jurek, z niebieskim makeup'em ;p

konkurs rozwiązany

Ewa Błaszczyk bezkonkurencyjna.

Ewa Wiza druga, ale nie ze swojej winy, tylko nagłośnienia.

Natasza i pan robiący mmmm... z gitarą z uwagi na śmieszne środki artystyczne i manierę pani śpiewającej (przypominającą siostry Godlewskie) - order uśmiechu ;))

A jak się robi mmm... proszę bardzo. I już znikam, do następnego wiersza.

Po długaśnym tytule spodziewałam się elaboratu a tu taka kwintesencja :)

... "leciałam" po kolei, ale mi pomieszało... nie będę już poprawiać.  

Janko, racja, jest wyjątkowa.

... czyli impuls danej chwili...:) znam ten stan.

... to znak, że myśli trafiły w "dziesiątkę".!!!

... ja także , Waldku... :)

... dorzucam to, smutnawe trochę, ale... PIĘKNE... dla mnie.

:D 

No to do następnego;)

Dziękuję Iw za słówko:)