NIENAWIŚĆ

No i zjedzony... A teraz czas wrócić do rutyny życia. ;)

O tak, to prawda. Zgadzam się w stu procentach, choć czasami rutyna potrafi człowieka przybić, jednak mimo wszystko staram się być pozytywnie nastawiony :)

Bardzo dziękuję za pozytywny komentarz, chociaż temat wcale lekki nie jest. Ale ostatnia zwrotka wzywa do optymizmu. :)

Pozdrawiam

Słusznie! Tak podobno dzieje się też z połączeniami neuronowymi w mózgu. Nieużywane - zarastają jak ścieżka w dżungli - i już później nie trafisz... Ale można tworzyć nowe! :)

@Waldemar_Talar_Talar : Dziękuję za Twój głos. :)

@WarszawiAnka dziękuję za głosiki! :)

Możesz go jeszcze dopracować, możesz wstawić do Warsztatu, albo...wkleić tak jak jest. :) Zrobisz, co sam uznasz za stosowne, ja ze swej strony mogę poczekać. :)

Właśnie. :)

Platon nie jest moim idolem, chociaż platonizm na mnie kiedyś mocno wpłynął. :)

Tymczasem dziękuję za refleksję, wrócę z głębszym komentarzem później. 

Pozdrawiam :)

Bardzo proszę. :) Trochę nie nadążam, a za chwilę muszę zniknąć...

@Wędrowiec.1984 : ...i ja dziękuję. :)

Bardzo dobre przesłanie wiersza. Podoba mi się odwaga i śmiałość w nawiązaniu do "korzeni" nienawiści. Ostatnio o tym słowie dużo słychać i niestety w niektórych "wypadkach" przejawia się w konkretnym i zaplanowanym działaniu (czytaj z premedytacją)...

Podoba mi się twoja zachęta w końcówce. Jest pozytywna i wzbudza nadzieję

Pozdrawiam!

za widoczna pracę, bo temat tak troszkę spłycony

dziś festiwale przeciw nienawiści organizują ci, którzy mowę nienawiści mają na ustach  (pomijam pożytecznych idiotów)

Pozdrawiam

"Nienawiść", dobry temat na wiersz... ;)

Stawiasz cztery pytania i udzielasz czterech odpowiedzi. Ogólnie, myślę podobnie.

Ktoś może chciałaby dodać'coś' jeszcze , ale w wierszu i tak już dużo "powiedziałaś", to mi wystarcza. 
Życzę nam wszystkim, żeby czas był naszym obrońcą.
Pozdrawiam. 

Choć napisany obszernie, zmusza mnie Twój wiersz do przemyślenia każdej wypowiedzi, tak jakby nie dosięgały jeszcze rdzenia tego "zjawiska".., ale jest to chyba właśnie zadanie czytającego :)

Mam jedną propozycję:

Trochę przeszkadzają mi pytania na początku każdej zwrotki.., wydają mi sie zbędne. Gdy przeczytałam bez nich wydał mi się wiersz (jeszcze bardziej) "zapraszający" i bardziej liryczny.

Pozdrawiam :)

@Jacek_Suchowicz : Dziękuję za Twój głos. :)

@Artbook™✍ : Dziękuję za Twój głos. :)

@Natuskaa : Dziękuję za Twój głos. :)

@duszka : Dziękuję za Twój głos. :)

@Nata_Kruk : Dziękuję za Twój głos. :)

Wróciłam.

Oczywiście, wiara chrześcijańska każe kochać również nieprzyjaciół. Tylko co jest miłością, a co nią nie jest? Gdzie jest granica między miłością a naiwnością? Między miłością a zaślepieniem? Kiedy miłość staje się ideologią sama w sobie?

Przekonałam się nieraz, że zaślepienie utożsamiane z miłością wyrządza szkody zarówno zaślepionemu, jak i obiektowi zaślepienia. Obiekt ten nie ma szans, by dostrzec swoje wady i się opamiętać, a zaślepiony jest coraz bardziej tłamszony. Może wtedy dojść do punktu zwrotnego, w którym zaślepienie przejdzie w nienawiść. 

Pozdrawiam