Meta czy przystanek

On idzie, ty biegniesz.

Odległa droga do szczęścia.

Nadaje Ci tempo, jest zbyt szybkie

Zwalnia..

Łapię Cię za rękę,

prowadzi do celu.

Przekraczasz metę, podnosisz głowę

W oddali widzisz tylko delikatny zarys postaci zmierzającej do swoich pragnień.

On biegnie, ty go nie dogonisz.

Często nasze zamiary, cele, które niosą ze sobą wiele radości, mogą być czymś, co umacnia, odbudowuje popsute relacje. Jakież to rozczarowanie nas spotyka, gdy okazuję się, że nasza meta jest tylko przystankiem dla bliskiej osoby.

Cześć Bruno. Czy to wiersz? Formę ma b. nietypową. 

Smutny wers - zdanie:

Dobrze, ze później jest:

Cały tekst o relacji on i ona. Chyba dość zagmatwanej momentami. Tytuł tez wiele sugeruje. Pozdr. J. 

Cześć @Justyna Adamczewska. Nie mam silnej potrzeby zaliczania moich słów w jakiekolwiek kategorie - wiersz, proza etc. Masz rację ta relacja jest zagmatwana, jak większość realnych :) Pozdrawiam.