Czyny

Ukołysani natchnioną wolnością 

Drżą w szczęściu i radości 

Ci najedzeni gołą kością 

Na pustkowiu Pana włości 

Czy resztkami Pan się naje ?

Z idei wyniesionych na wyżyny? 

Czy smaczne ? Czy się wydaje ?

Jak smaczne mogą być czyny ?

A uczyniłeś grzech największy 

Karząc mnie marnym monologiem 

Już widzę jak się mi przykrzy 

Gdy duszę się nim jak smogiem 

Pokonałeś równowagę i pion 

Upadając jak ofiara w ręce kata 

Lecz postawiłeś się jak trzon 

Budowany siłą losu przez lata 

Stabilizacja przekaźników czasu

Wzbogaciła osnową twoją pozycję

Wyprostowany wołasz - Kasuj!

W zmysłach szaleńczą propozycję 

A było nią zniszczenie egzystencji 

Przez uparty wiatr rozgoryczenia 

Jeszcze za Jokera nowiu kadencji 

W fatum losu nagłego rozwichrzenia 

Czy wszystkie grzechy trzeba wybaczyć?

Banał niby, prostota każdego żywotu 

Ale bardzo długo się trzeba tego uczyć 

 We krwi i w kroplach zimnego potu  

Autor: Dawid Rzeszutek