Ano jak babcia mówiła

Zło i głupotę tylko dobrem 
I spokojem zwyciężysz
Choć gniew ogromne burzany
Zawsze we mnie pienił

A ból rozpalony
Z niczym się nie mienił..

Próbowalem wszystkiego
Tylko nie tej recepty
Najtrudniejszej na świecie

Do śmiertelnej poduszki
Głowę przykładałem
By na krawędzi
Za życiem potwornie zatęsknić..

I przegrywałem
Aby się z martwym na nowo
Miejscami zamienić 

Recepta Babci powinna działać, ale ale są oporni.

Przetestowałam. Jak złość i wredotę dobrem potraktujesz, to co niektórych rozjusza jeszcze bardziej.

Pozdrawiam :)

Wiersz ciekawy, chociaż można by z Peelem polemizować... Teoretycznie recepta słuszna, ale życie jest o wiele bardziej skomplikowane. Na przykład, dobro, którym chcemy pokonać zło po pewnym czasie może się okazać wcale nie tym, na co wyglądało....

Pozdrawiam

Dziękuję za obecność I komentarze. Oczywiście nie chodzi tu o takie naiwne znaczenia słowa dobro- dobre uczynki itd. Lecz również o postawę wobec czegoś czemu po prostu nie da się inaczej sprostać jak spokojem, pokorą i szukaniem w sobie sposobu na gniew i złość. Stąd takie przeciwstawienie śmiertelnej poduszki itd. To jest sytuacja bez wyjścia, jedyne co można zrobic to nie dać się wyniszczyć. Pozdrawiam serdecznie. 

Nie zrozum mnie źle - ja nie spłycam przekazu. Wiersz poniekąd sygnalizuje temat, zarysowuje go - a o szczegółach można by długo dyskutować...

Pozdrawiam

Absolutnie nie to miałem na myśli, Twój komentarz uświadomił mi, że wiersz trzeba by troszkę dopracować dlatego jest bardzo cenny. Pozdrawiam i do zobaczenia na łamach.. 

Cieszę się, że tak uważasz. Wiersz możesz dopracować według własnego uznania. :)

Do zobaczenia.:)

Sporo u Ciebie odniesień do Kostuchy. Osobiście lubię, bo też często mnie tam znosi. 

Co zaś tyczy się treści utworu to zawsze twierdziłem, że zło robić jest znacznie prościej. Jakby miałobyć inaczej. Dobro buduje zło niszczy. Trudniej się buduje niźli demoluje. Ot, niedzielne przemyślenia :) 

Pozdrowienia