skąd biorą się wojny?

z nieutulonych wrogów

w sobie

to bardzo możliwe  :)

Trudno tulić wrogów, trudno czasami wykonać gest pojednania. Ludzie się tego często wstydzą, ale pięknym jest widok uśmiechu na twarzach tych, którym pomagamy, podaję rękę.

Czasami tez trudno pokochać siebie, a o tym jest Twój wiersz Iwono - mistrzyni miniatur. 

Mądre słowa zapodałaś. :)) J. 

:) ;) 

tak :) to możliwe :)

Trudno tulić wrogów - fakt. Zwłaszcza w sobie... A i gest pojednania okazuje się dla niektórych gestem niewykonalnym....

Ale...Justyś, do kogo Ty mówisz? :) do wjoli czy do mnie? :)

Krótko i w samo sedno! 

Do Ciebie, Iwono, choć popatrz, jak dyskusja żyje, to superowe. Poza tym, rzeczywiście zamieniłam imiona, wybacz, proszę, wstydzę się teraz

Tak powinno być i teraz jest. 

A ja bym napisała:

" z nieutulonych w sobie 

  wrogów".

Chociaż to niezupełnie to samo.

Pozdrawiam

P.S. Napisałam niedawno wiersz "Nienawiść" - wkleję go niedługo. Właśnie teraz mi się przypomniał.

To nic nie szkodzi, jesteś tak aktywna tutaj, rozmawiasz z wieloma osobami to się może pomieniać :) 

:) dzięki bardzo za uznanie

:) dzięki

:)))))

Tak, to trochę zmienia optykę, nawet w tak krótkich tekstach (a może zwłaszcza?) kolejność słów ma znaczenie.

Również pozdrawiam.

Czekam na "Nienawiść" :) (oczywiście wiersz, nie uczucie ;))