U Prady

U Prady

Pewien ludek rodem z Mazur,

postanowił mieć wychodne

do krainy przecudownej.

Narzucił kapotę, wzuł botki modne,

i kapelusz na głowę, bo wygodnie.

Wybrał drogę bardzo prostą

bez kamieni oraz pokrzyw.

Ruszył rankiem wraz ze słonkiem

chmurką oraz ptasim trelem.

Tak weselej.

Zbierał grzyby i maliny,

natrafił też na jeżyny,

a że smak miał wyrobiony,

więc też z każdej lasu strony

delicje zbierał, ot tak dla fasonu.

Nagle piorun weń uderzył – krasnal w szoku.

Oczka zmrużył.

Pobladł. 

Padł. 

Mimo tego

polik jego -  malowanie –

tak do Prady się dostanie.

Będzie stąpał, wraz z gwiazdami, po czerwonym dywanie.

J. A. 

włożyć, nałożyć obuwie; ozuć, obuć;

Pozdrawiam :)

Nie wiem czy to historia Arkadiusa (pewnie nie) ale tak właśnie mogłaby wyglądać jego droga :)

Nota bene facet robi (robił? bo nie śledzę)  a-r-t-y-s-t-y-c-z-n-e ubiory :)

Nie to nie jego historia, ale rzeczywiście może ją przypominać. Arkadius już tylko tworzy tak naprawdę sztukę, nie mode - choć moda, to tez sztuka. Dziękuję Iwono za komentarz. J.