Mój paradygmat

Na tę literę

zaczyna się tylko jedno

imię.

Nie znajdziesz go w żadnym słowniku,

żadnej encyklopedii

i największej książce

telefonicznej.

Mówią: "to nie tak,

to zupełnie nie tak,

Ty z desygnatem

mylisz pojęcie.

Wznieś się ponad

paradygmat".

W tym poplątaniu znaczeń,

wyrazów, znaków,

Ja wiem,

Ja po prostu wiem,

gdy kosmos cały,

gwiazdy i kolor nieba

spadają

na poziom oczu.

Na tę literę

zaczyna się tylko jedno

imię.

14.02.2019

Na tą ? literę

Dzięki,  już poprawiam.

Cześć, @szubazdolka, fajny nick. 

Wiersz - 

Dlaczego po przecinkach piszesz raz małą, raz wielką lit? Chyba, że "Ja" to właśnie to imię:

A i co za zbieg okoliczności - moje inicjały to J.A. JA. 

Cuda jakoweś, że do wiersza zajrzałam Twojego. 

Tu "TY' wielka lit. 

Wiesz, w wierszach nie stosuje się już pisowni zaimków osobowych wielkimi literami. Może zmień? Ale to tylko sugestia. 

Ogólnie trochę niezrozumiały jest dla mnie Twój przekaz. Może muszę bardziej się wczytać? Dobranoc, JA. :)

Kiedyś słuchałem wytworu wierszopodobnego, w którym czytająca autorka bardzo poważnie, zwracała się w pełnym smutku wyrzucie do jakiegoś męskoosobowego nieobecnego słowem... odeszłeś

Ale nie raz! Odeszłeś i odeszłeś i odeszłeś... Zgroza... "Odeszłeś"  było po każdej strofie. Bla bla bla, odeszłeś, ach, ach, ach, odeszłeś, la boga, la boga, odeszłeś... No i zachowaj tu człowieku powagę, empatią się wykaż i nie próbuj patrzeć na pozostałech zgromadzonych (bo siedzieliśmy w kilkuosobowym gronie). Wreszcie on już odszedł na dobre, a ona skończyła. Jakoś skończyła. Widać sobie dzień wcześniej za małą kartkę wzięła albo tłustą ręką przytrzymywała i długopis nie chwytał. Zresztą nie wiem. Na szczęście napisała tylko siedem strofek. Szczęśliwie po siódmym "odeszłeś" i jej czytanie jakoś zaczęło odchodzić w przeszłość.  Więc siedzieliśmy tak i siedzieliśmy i nikt nie chciał zacząć. W sumie dobrze wyszło, że to takie głębokie i trzeba przyswoić, przetrawić. Bo wiadomo, uon odeszł, uona smutna. Ale tak na serio - co tu zrobić? Jak jej wytłumaczyć, którędy do poradni? Nie, nie językowej... Zresztą. Wreszcie ktoś zaczął:

 - Hmm... - i rozwinął -- Hm, a gdyby mu tak powiedzieć "odszedłeś"?

-  No, też może być. 

Mistrz. 

@Justyna Adamczewska, dziękuję za uwagi. Niestety, zarówno "Ja", jak i "Ty" odnoszą się do podmiotu lirycznego, a nie imienia, o którym mówi. Powinienem wprowadzić cudzysłów, co teraz poprawiam. Duża litera w moim zamyśle miała symbolizować niezależność myślenia, własny świat podmiotu. Może to błąd?

Cieszę się jednak, że udało mi się chociaż wywołać uśmiech. I dzięki za nick;) Pozdrawiam i dobranoc!!

@Witold Szwedkowski: przyznaję, że trafiłeś w punkt. W przeciwieństwie do tej Pani, muszę poświęcić więcej czasu;) Pozdrawiam!

Po prostu  zawsze gdy widzę (lub słyszę) jakiś błąd językowy, gramatyczny czasem ortograficzny, a wiersz, wiadomo, osobisty, to przypominam sobie tę sytuację i tę pauzę, nas wówczas i samą Beatę po tym gdy zakończyła czytać. Nigdy nie wiadomo kiedy i jak zareagować. Niezręcznie jest, a ważne, żeby nie skończyło się heheszkami i w konsekwencji kolejnym poległym w walce o poezję. 

Rozumiem, tym bardziej dziękuję!

Jemu też wódki polać. 

TaK,  z tym trzeba uważać, Witoldzie. 

To trudne sprawy, choć ważkie. J.