zawłaszczanie

niezrozumiałe są smagania duszy

przepadziste są myśli

ubrane zawsze w niefortunne słowa

nieustanny jest głos krwi, który woła

by czynić rzeczy straszne i wielkie

niezłomne jest to, co  w przepaść wciąga

i przepiękne, co rozrywa od środka

zachłanne jest to, co kocha

to, co kocham jest niszczycielem podmiotowości

To "mej" bym wyrzuciła :-) Jest zbędne. 

O, szukałam tego wiersza!

W moim odczuciu pretensjonalnie to brzmi,

ale nie mam godnych propozycji.

Te dwa fragmenty - dla mnie - najbardziej soczyste i odstręczająco-piękne w tym wierszu :)

Ogólnie całość dobra - taki romantyczny, może trochę staroświecki horror miłosny :)

Na koniec powiem Ci tak - Twój wiersz skopał mi dupę swoimi słowami

i świadczy to o nim bardzo dobrze, tak jak o Twoich zdolnościach literackich :)

Pozdrowienia najszczersze :)

D.

@Deonix_ bardzo dziękuję :)) zmieniłam "głos krwi" na "zew krwi", ale nie jestem przekonana. @Kobra wyrzuciłam "mej", zgodnie z zasada im mniej tym lepiej, chyba jest lepiej :) 

Jak dla mnie już ten "głos" był lepszy, mniej oklepany chociaż :)

Ten fragment jest jakiś nienaturalnie uwznioślony po prostu,

ale się nie przejmuj, bo może tylko ja to tak odczuwam :)