Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Maska Niepolska


Rekomendowane odpowiedzi

Przechadzając się jak zawsze samotnie,

Po parku nareszcie zielonym,

Dostrzegłem ich, ją i jego,

Gdy szli tak jak ja samotnie.

 

On był jeszcze nie ostygłym

zamysłem innego świata,

Ona ciężarna ludzkim losem,

Oboje łączyła więź odrzucenia,

Fundament silnej, bolesnej pasji.

 

On dotykał ją w miejscach,

gdzie żaden kochanek nie śmiał

skierować zawstydzonego wzroku,

Ona trzymała go głębiej niż

może sięgnąć ludzka rozkosz.

 

I mieli spojrzenia nieokreślone,

Odarte z wszelkich praw łaski,

Pomimo złączenia węzłem nadmałżeńskim,

Był jeszcze dym...

 

Wydobywał się z ust

które nadały imię,

Z ukochanych ust

które całowały bose, nieporadne girki,

A w ustach nienaturalna suchota,

Oddech wiejący śmiercią.

 

Próbuje kamuflować swoją brzydotę,

Chowa się za złocistym owocem pracy,

Za słodyczą wydartą naturze.

 

Dym opływa i wypełnia,

Puste miejsca,

W uszach wymowny świst,

W oczach gryzące

wnętrze delikatnej powieki łzy,

Wdarł się w przestrzenie międzyręcza.

 

Każdy krok skąpany w kłębach,

Podbite kończą w chmurach,

Nie pada z nich deszcz,

Nie rodzą grzmotów,

Nie mają pragnienia ziemi,

Nie reagują ze sobą,

Lecz dążą do zaćmienia.

 

Jego oczy wpatrzone wyłupił dym,

Bawiąc się nimi w sztucznym cyklu,

Odłożył je szarkami do przodu.

 

Jego serca dotknęła pleśń,

Cichym łaskotem rozorała mu wnętrze,

Wypaliła wąską w klatce dziurkę,

Która stała się ustnikiem.

 

Przeszli obok mnie,

Bokiem mnie obeszli,

Mój wzrok trwał zwiędłą sekundę,

Wątrobę przeszył grot strzały,

Pozostał tam we mnie dając szansę,

By opisać jasną przestrogę:

 

Dym powraca do komina

Serce powraca do ustnika.

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • Ciekawa podróż bohatera przez życie, wzbogacana wspomnieniami i refleksjami, jak w życiu każdego z nas. Dwa drobiazgi:  

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

      Jeszcze nie spotkałem pijanego, który wyznałby otwarcie, iż jest pijany, a wprost przeciwnie: im bardziej pijany, tym uparciej utrzymuje, że jest trzeźwy.   To chyba jakiś specjalny wagon, gdyż przedział pierwszej klasy miał sześć miejsc do siedzenia, a przedział drugiej klasy osiem miejsc. Obecnie na większości kolei europejskich obydwie klasy mają po sześć miejsc. Ale ogólnie całkiem niezłe.

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

    • ,, Boże, mój Boże,  czemuś mnie opuścił? ,,   niedawno wołaliśmy ,, witaj KRÓLU,,  a dziś ,, na krzyż z nim,,  i ukrzyżowaliśmy Jezusa    po ludzku w bólu żali się ON szuka pociechy u Boga Ojca  zawierza się Mu całkowicie   ,, niech się stanie jak Ty  chcesz, a nie jak Ja chcę…   do końca jest Człowiekiem    umarł jak każdy z nas  to jedyna droga do domu Ojca tam nas oczekuje  idźmy do Niego z ufnością    Jezu ufam Tobie    2022 /2024 andrew  cytaty Ps. 126, Piątek  dzień męki i śmierci Jezusa
    • Wiejskie kościółki Małe, drewniane Duże, murowane Na tych poddaszach wiją gniazda jaskółki   Msze wieczorne, czy te nad ranem Na radość ślubów, na rozpacz pogrzebów Schodzą się ludzie ze wszystkich brzegów W tych ścianach modlitwy zamurowane   Blask wpada nieśmiało przez świetlik Oświetla wiernych oczy I policzki, które czasem łza zmoczy W tych oczach - mętlik   Obok kościółka, mała aleja Tłumy dusz, nie wiadomo skąd Ktoś w ich dusze ma jednak wgląd W tych duszach - nadzieja   Biją głośno kościelne dzwony Ciche łkanie przy pustym grobie Cmentarną ziemię wróbelek dziobie W tej ziemi, z tych łez, wyrosną klony   Wiejskie kościółki Ptakom - schronienie Ludziom - zbawienie Zapewnią te małe przyczółki    
    • życie pozagrobowe pierwsi  wymyślili Egipcjanie    niezwykła obietnica  i odpowiednia administracja  trzyma naród w zaprzęgu  kapłani mogą wydłubywać ludziom oczy  rabować grobowce    wiara jest najważniejsza    na czas budowy domu osadnicy  okopywali się w żywej ziemi  gościnność bezkresnej Wirginii  to ataki Indian chorób i komarów  pierwszy rok decydował o wszystkim    dziś ich prawnuków fentanyl wlecze ulicami  i żywcem wciąga pod ziemię    wiara przyciąga nadzieję    w noc poprzedzającą jej urodziny zostawił na schodach skrzynkę  poćwiartowane ciałko ich syna  to miał być prezent    wiara i nadzieja z czasem rodzą    miłość             
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...