Krzyk Śmierci

Nie wiem... nie jestem pewien czegokolwiek. Napisałem wiersz, który jest mi niezwykle bliski i opisuje po części faktyczne emocje, które przeżywałem.

Niespodziewanie zjawia się jak nowotwory,

Z ust wydobywa tartarskie ancymony,

W oczy przelewa południowe wodospady,

Na kolana powala, nie ma na to rady.

Na twarzy maluje bolesne grymasy,

Myśli zaś podmienia na nieznane tęsknoty,

Pojawia się nie raz, lubi ludzkie podmioty,

To właśnie on zapowiada przyszłe tęsknoty.

Może i jest o czym pisać, ale technicznie dość słabo: rymy częstochowskie, tęsknoty się powtarzają, przez co i rym do grymasów ucieka.

Już pierwszy wers odrzuca, bo albo nowotwory w liczbie pojedynczej, albo zjawia się w liczbie mnogiej - inaczej jest to bełkot.

Pozdrawiam.