Łzy Zapomnienia

Jasny płomień świecy zgasł

Pozostawiając po sobie ciszę

Słowa rozwiał wiatr, martwe życie

To otchłań rozpaczy, w której piszę

Szukam wiatru, który wskaże mi drogę

Wiatru, którego nie można kupić

I wsłuchuję się w jego szept

Niemy szum, on każe mi zawrócić

Zimny wiatr zalany łzami chmur

Które przyniosły ze sobą kres

Samotność skrada się za mną

Jak milczący cień w blasku świec

Nie mogę dogonić płynących łez

Które powędrowały z Tobą do Nieba

A Ty nadal poruszasz moje serce

Tak jak wiatr porusza drzewa

Łzy, które pozostawiłaś po sobie, są

Jak gwiazdy, nawet w cieniu błyszczą

Zawsze będę obok Ciebie, gdy płaczesz

Dopóki Twoje łzy nie znikną

I w tej powodzi błyszczących gwiazd

Które jak wiatr, z czasem ucichną

Czuć ciepło Twej duszy, smutek odchodzi

A łzy zapomnienia kiedyś wyschną

ciszę

rozpaczy, w której piszę

I wsłuchuję się

:)

Dziękuję :)

Bardzo ładny, ale przebijający smutkiem wiersz. Widać, że PL rozpacza po odejściu bliskiej mu osoby. Podoba mi się wpleciony w akcję wiatr. Pozdrawiam;)

ps. Witam na forum. Zajrzałam do Ciebie chociaż wybrałeś niezachęcający awatar. Dlaczego taki brzydki?

Dziękuję za miły komentarz...co do awataru to lubię mroczne zdjęcia, ale postaram się go zmienić na coś przyjemnego dla oka.

O, to dobrze. Zmień, bo nie pasuje do twoich wierszy, a piszesz niczego sobie. Pozdrawiam serdecznie:)

Oba wiersze dzieli duża różnica czasu odkąd powstały, a na portalu dodaje wszystkie po kolei, więc pewnie dlatego taka niespójność.

Nic się nie stało, troszkę rozrywki nie zaszkodzi :)

To tylko wiersz, zapis chwili. Nie posiadam do niego sentymentu, po prostu traktuję to jako swego rodzaju terapię. Należy też być elastycznym i otwartym, więc można żartować z czegoś, co kilka miesięcy temu rozrywało serce i męczyło psychikę. 

Też mam takie stany, ale w przypadku social mediów...po prostu uciekam w samotność. Nie ma w tym nic złego, po prostu trzeba się nauczyć żyć w zgodzie z samą sobą oraz poświęcać więcej czasu sobie.

Słońce świeciło zawsze, problem tkwi w tym, że nie potrafimy tego dostrzec i docenić.

Hmm... wydaję mi się, że mamy nowy fenomen na orgu.

Mam na myśli, oczywiście, ilość odsłon :)

Hmm... też mi się tak wydaję :)