Szalony Koń

Szalony Koń

Wieczoru tamtego do wioski wracałem,

        Polować przed świtem wyszliśmy.

Bizona mięsiwo na ćwierci siekałem,

        Trofeum na koń złożyliśmy.

Promienie księżyca na twarze padały,

        Dakotów tak dumne oblicza.

Kojoty do nieba swe pieśni śpiewały,

        Równina preriowa dziewicza.

Sylwetki zmęczone w półmroku kroczyły,

        Tęsknota do rodzin wzmagała.

Spojrzenia myśliwych w horyzont patrzyły,

        Strudzona drużyna wracała.

Zasypiać zmęczony już prawie począłem,

        Wierzchowca przytulne posłanie.

Ostatnim spojrzeniem na prerię zerknąłem,

        Ciekawość zwalczyła zaspanie.

Przedziwnie czerwienieć niebiosa poczęły,

        Błyszczała poświata złowieszcza.

Kobierce gwiazdowe posoką spłynęły,

        Czarownik mą zgubę obwieszcza.

Galopem pod łunę w amoku gnaliśmy,

        Tragedii czuliśmy zapowiedź.

Promykiem nadziei dla siebie byliśmy,

        Bolesna przed nami odpowiedź.

Wtargnąłem do wioski obłędem zatruty,

        Widziałem jak płonie ma przyszłość.

Bagnetem armijnym był wódz nasz rozpruty,

        Łotrostwa poznałem oślizłość.

Rozbite na wschodzie me tipi rodzinne,

        Dogasać w oddali poczęło.

Rozpaczą wiedziony przez pola równinne,

        Dotarłem i serce stanęło.

Patrzyłem na żonę, na dzieci malutkie,

        Ciałeczka na ziemię ciśnięte.

Zgwałcona squaw moja, jej ciało golutkie,

        Brutalnie me dzieci zarżnięte.

Wrzeszczałem na bogów, niech gwiazdy opadną,

        Zabierzcie złe duchy straceńca.

Ześlijcie na ziemię swą karę przykładną,

        Wołałem mym głosem szaleńca.

Rozpaczą rozdarty w horyzont spojrzałem,

        Tumany się kurzu kłębiły.

Dostrzegłem najeźdźcę i gorzko krzyczałem,

        Współczucie te chmury zabiły.

Wyłonił się z hordy orężny przywódca,

        Poznałem kostuchy kuriera.

Rzeźnikiem był Indian dostojny dowódca,

        Batalion widziałem Custera. ⁽¹⁾

Poranek zabłysnął nad wioski zgliszczami,

        Uczucie mą duszę przecięło.

Narodził się mściciel pomiędzy trupami,

        Cierpienie me życie przejęło.

Południe las mogił na prerii zastało,

        Myśliwi rodziny grzebali.

Kroplami rzewnymi tu niebo płakało,

        Ziomkowie w ulewie szlochali.

Wybrano mnie wodzem bym pomścił zabitych,

        Przewodził równinom spalonym.

Przestrachem me imię śród krain pobitych,

        Przezwano mnie Koniem Szalonym. ⁽²⁾

Stoimy tu dzisiaj odwetu zwiastuny,

        Fortunę nam duchy przyniosą.

Cudowny ptak gromu roznieci pioruny, ⁽³⁾

        Jastrzębie mą zemstę poniosą.

Zdejmiemy dziś skalpy z wojskowych czerepów,

        Powrócą na prerię bizony.

Chełpliwy generał i sześćset bagnetów,

        Wyniośle ku nam jest zwróconych.

Ruszajcie do boju plemiona równinne,

        Zaraza niech kona parszywa.

Przeklęte im będzie to miejsce niewinne,

        Co Little Bighorn się nazywa. ⁽⁴⁾

---

⁽¹⁾ gen. George Custer - postać historyczna, wielokroć nazywana brutalnym pogromcą Indian.

⁽²⁾ wódz Szalony Koń - postać historyczna, wódz indiański.

⁽³⁾ ptak gromu – legendarne zwierzę, czczone przez Indian północnoamerykańskich.

⁽⁴⁾ Little Bighorn – miejsce bitwy pomiędzy Indianami, a wojskami gen. Custera, który w bitwie poległ. Pod wodzą Szalonego Konia Indianie wyszli zwycięsko z potyczki.