Burza

Wywiozę żeliwnym wozem
Hałdy mokrego śniegu
Zaprzęgnę do wozu sześć koni
Każdy koń z okiem szalonym

Lejce mocno zacisnę w dłoni

Powiozę szarą tę breję
Do granic źrenicy zasięgu
Przez morza przebrnę z nią w pędzie
Pustkowia, wzgórza przemierzę
Utrzymam konie w obłędzie

Pianę już toczą na pyskach
Odgłos podków się zlewa
Jakby ich galop na oślep
Krew z zaciśniętych mych pięści
Na srebrną sierść ich wytryska

Wspaniałe skrzydlate rumaki 
Co pojawiają się znikąd
Poza przestrzenią są, linii czasem
Na moje zdławione wołanie
Stawały, stoją i staną
 

... nie liczyłam sylab, tak tylko ogólnie "przeleciałam" całość. Nie wnikam też w treść.

W każdym razie pomysł jest, ale, ale.. też mi w głowie zostaje. 

Ukośniki można by jakoś wywalić, może...

Pozdrawiam.