SPIESZ SIĘ

@Ulk : ...i jeszcze raz dziękuję. :)

@WarszawiAnka wracam kolejny raz, tak mnie zauroczył ten wiersz. Inne też, są melodyjne, rytmiczne, płyną, są mądrze i lekkim piórem pisane. Ale tu moje myśli popłynęły tak wielotorowo jakby ten wiersz miał conajmniej kilka odrębnych znaczeń, nawet mi jakieś biblijne opowieści z czasów Chrystusa zamajaczyły z tyłu głowy. Dla mnie to genialnie opowiedziana historia o pewnej zmianie priorytetów jaka dokonuje się w nas wraz z upływem czasu. Smutna. Nawet jeśli ten ktoś przyszedłby "wczoraj" - myślę że i tak kolejne etapy są bardzo prawdopodobne - jeśli wiesz, co mam na myśli. Zmieniać się będzie postrzeganie tego kogoś. Nie zanudzam, chcę tylko powiedzieć, że jestem zauroczona.

@Ulk : Bardzo Ci dziękuję za ten wnikliwy komentarz - szczerze się cieszę, że ten wiersz tak do Ciebie przemówił. :) Jest to jeden z moich najstarszych wierszy, napisany jeszcze za czasów studenckich. Przyznam też, że jestem trochę zaskoczona niektórymi refleksjami. Wiersz ten nie miał w moim zamyśle odniesień religijnych, ale ciekawi mnie, jak byś go zinterpretowała w kontekście biblijnym? Bardzo celna jest uwaga o stopniowej zmianie priorytetów, jednak nie przyszło mi do głowy, że opisane etapy mogłyby się pojawić nawet gdyby ten oczekiwany przybył na czas. To bardzo cenna uwaga, która daje do myślenia.

Ogromnie mi miło, że tak pozytywnie odbierasz moje wiersze i że wyczuwasz ich melodyjność. Niektóre z nich to piosenki - ułożyłam do nich również melodię. :)

Pozdrawiam serecznie!

@Ulk : Dziękuję. :)

@WarszawiAnka

Cześć. Wiem, że nie miał. Chodziło o pewne skojarzenia, jakie we mnie wywołał, pewne myśli, obrazy jakie się pojawiły. Jak byłam dzieckiem fascynującą rzeczą dla mnie były  opowieści o tym jak Jezus "werbował" (sorry za słowo) swoich uczniów. Było dla mnie oczywiste, że poszłabym za nim zostawiając wszystko za sobą. To nie kwestia jakiejś wielkiej religijności, raczej widziałam w tym niezwykłą przygodę. Z czasem punkt widzenia się zmienia, człowiek myśli już inaczej, i już nie jest taki pewny, czy by poszedł. Potem rodzina, dzieci... czy ktoś zostawiłby je postawiony przed takim wyborem? No i tego typu dywagacje. Ale było tego więcej: o tym jak nasze serce zmienia się z upływem czasu, jak sprawy materialne zaczynają w życiu dominować, jak się traci młodzieńczą spontaniczność i pewnego rodzaju wolność... bardzo, bardzo wiele różnych  skojarzeń wywołanych Twoim wierszem. Dlatego tak mnie urzekł.

Tak mi się zdawało.

Pozdrawiam serdecznie. :)

Dziękuję za to wyjaśnienie - przeczytałam z przyjemnością. Szczególnie godna uwagi jest Twoja deklaracja, że poszłabyś za Jezusem nie tyle z powodu religijności, ile dla przeżycia fascynującej przygody. Tak czasem mówią osoby duchowne o swoim powołaniu. 

A o zmieniających się priorytetach można by długo mówić. Pojawia się tu zresztą również kwestia odpoiedzialności - kiedy zakładamy rodzinę, nie możemy już sobą swobodnie rozporządzać...

Pozdrawiam :)

@Ulk : Dziękuję. :)

wczoraj to już za późno

za późno już jest

Jest jeszcze jutro.

@Antoine W : Dziękuję za Twój głos. :)