Pochwała życia

Kiedy życie tak biegnie przed siebie,

Goni szczęście, co zostało z tyłu.

Goni szczęście, ale tego nie wie,

Że ucieka od niego w pośpiechu.

Może kiedyś jeszcze cel osiągnie,

Głowę zwróci, gdzie porzucił miłość,

Głowę zwróci, spojrzy na swe dłonie

I zapyta: coś zrobił człowieku?

Wtedy zimna odpowie mu cisza,

Że nie ważne, ile ma ze sobą,

Że nie ważne, dlaczego najlichsza

Radość serca sprzeciwia się grobom.

Póki życie w oddechu trwa jeszcze,

Życie chwalmy, nie tylko słowami,

Życie chwalmy, dopóki przed deszczem

Chroni miłość – parasol nad nami.

Potem znowu biegnijmy przed siebie,

Nie po zyski, które się wyczerpią

Nie po zyski, które są niewierne,

Lecz odnajdźmy spełnienie w człowieku.

16.05.2018r.

Przemysław Skrzypczyński