Wiele nocy i dni

nie przespała wiele nocy
przepłakała wiele dni
wciąż błagała los
by rozpraszał czarne sny

sercem okraszała
dziecinne gry i zabawy

dziś zmęczona zapomniana
ciągle w oknie tkwi
wypatruje swoich bliskich
roniąc gorzkie łzy
 

Niestety, tak często jest.  I jest to bardzo smutne. I nierzadko jest tak, że dopóki babcia pomaga, czy finansowo, czy opiekując się dziećmi, to się ją akceptuje.A jak nie jest już potrzebna, to się  o niej zapomina. 

Ładny wiersz. Pozdrawiam. 

To o zapomnianych babciach. Gorzki jak na ich dzień. Na szczęście nie wszyscy zapominają. Dla tych zapomnianych i dla tych które pomimo wieku babcia mi nie są - ten wiersz             pozdrawiam  kredens

Wdzięczność cechuje tylko szlachetnych ludzi,

a to w dzisiejszych czasach gatunek rzadziej spotykany,

pozdrawiam :)

Witam serdecznie - te zapomnienia bardzo bolą...

Dziękuje za przeczytanie oraz serduszko.

                                                                                                          Udanego popołudnia życzę.

Witam -  wiem że wiersz zabolał ale taka jest prawda...

Dziękuje że czytałaś.

                                                                                              Ciepełka i uśmiechu życzę.

Witaj -   tak Alicjo masz racje - ale warto o tym pisać może

gdzieś się rozniesie to o czym wspomniał wiersz.

Dziękuje ci serdeczni i życzę pogodnego popołudnia.

Pięknie go napisałeś Waldemarze. Jakże często tak bywa, marzę by to był tylko wiersz, bym nigdy nie musiała się tak poczuć. Pozdrawiam 

Starość bywa smutna i samotna.

Dzieci mają swoje życie bo tak wygodniej :(

PozdrawiaM.

Witam  serdecznie - cieszy mnie to co napisałaś - dziękuje za to.

                                                                                                                          Pozd.

Witam -  miło cię widzieć - jest jak napisałaś ale jest i dobrze

bo nie wszystkich dopadła znieczulica zwłaszcza ta do bliskich.

Dziękuje za czytanie Marlett.

                                                                                                    Spokoju i ciepełka życzę.

Babuleńka.. Smutny, przejmujący. Przypomniał mi obraz mojego czekającego w oknie na wnuczków dziadka, jego marsową minę... Nie potrafił okazywać uczuć, przyjmować prezentów, ale wiedzieliśmy, że zawsze na nas czeka. Dziękuję Ci za ten wiersz. Pozdrawiam.