Zimowe powroty

Wąziutka, kręta droga pomiędzy polami
wije się dotykając szarej ściany lasu,
w mroźny ranek styczniowy by zdążyć zawczasu
wspomnień krokiem podążam w niebyty otchłani.

Pod stopami śnieg skrzypi, powietrze oplata 
szronowymi linami wzgórza wiąże chłodem,
ale one uśpione bladym cichym wschodem
otulone przymrozkiem czekają do lata.

Daleko po horyzont nie widać nikogo.
Tęsknotą zapachniała dobrze znana przestrzeń.
Wiatr od czasu do czasu zrywa się i szepcze,

że od lat nie chodziłam dzieciństwa mą drogą.
Z zakłopotaniem w sercu idę, a on drepcze.
Hej! Wybacz mi wietrze, wróciłam, znów jestem.

19.01.2019r.

Czy to literówka? Ładny... 

Tak, dziękuję:)

Ach! Jak Cię miło widzieć!! Niezmiernie się cieszę  :))

Pozdrawiam

@Sylwester_Lasota bardzo dziękuję:))

Nie ma za co. Bardzo ładny i klimatyczny sonet.

Pozdrawiam serdecznie :)

Hej! Wybacz mi wietrze, wróciłam, znów jestem.

:))))) nieco infantylnie, nie uważasz ?

Nie, nie uważa, że powroty w rodzinne strony są infantylne. Ale każdy ma prawo uważać jak uważa. Dziękuję za poświęcony czas. Pozdrawiam.

ps

Dawno Cię nie było, witaj!!!

@Kamil Banaśserdecznie dziękuję:)))

Nie zrzumiałaś mojego komentarza, 

mnie chodzi o zacytowany wers.

Infatylny - dziecko może rozmawiać w ten sposób z wiatrem.

No chyba że wiatr naprawdę się obraził - to pardon :)

Przecież wiatr tylko wiał, raz mocniej, a raz słabiej, a romowę PL tak na prawdę prowadził sam z sobą, ze swoimi wspomnieniami. To jest tylko taki zabieg:))) W ogóle się nie rozumiemy. Trudno, .... i tak bywa.

Na ponów pięknie odmalowane krajobrazy :) 

Z pozdrowieniem 

Kiedyś Cię to czeka :))) Dziękuję i pozdrawiam z kraju nad Wisłą.

Tak. Od tego nie da się uciec :)) 

Mario, będę kaprysić i napiszę, że stać Cię na więcej. Najbardziej podoba mi się trzecia część, 
Pomysł fajny, ale zostaje we mnie pewien niedosyt, który tkwi w szczególikach... dodam, że nie jestem żadnym ekspertem

od sonetów, po prostu czytam i akurat ten gatunek musi mną 'zawładnąć' po pierwszym czytaniu. Tutaj tak nie było...

Wybaczysz..? oczywiście próbuj, bo robisz to sto razy lepiej ode mnie.!.. :)

Pozdrawiam.

Bardzo dziękuję, wszystko o czym piszesz, to prawda. Pewnie wrócę do wiersza za jakiś czas i naniosę korekty.

Pozdrawiam:)

ufff.... :) już myślałam, że będziesz na mnie 'krzyczała'.. ;)

W życiu.