Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki
Wesprzyj Polski Portal Literacki i wyłącz reklamy

Smutno mi, Boże


Evelina5590

Rekomendowane odpowiedzi

Smutno mi, Boże,

kiedy ranne wstają zorze,

w łożu leżę mym w pokorze,

gdy się gniewa na mnie morze,

smutno mi, Boże.

 

Smutno mi, Boże,

gdy szyderców patrzą loże

kwiaty więdną na ugorze,

gdy mnie rani ten, kto może,

smutno mi, Boże.

 

Smutno mi, Boże,

gdy nie lepiej jest, lecz gorzej,

gdy w mym sercu zadrę noszę,

nie dostaję, a wciąż proszę,

smutno mi, Boże.

 

Smutno mi, Boże,

gdy ma dusza pełna schorzeń,

żaden lek jej nie pomoże,

kiedy pęka wiary sworzeń,

smutno mi, Boże.

 

Smutno mi, Boże,

kiedy niszczę, a nie tworzę,

gdy ucieka blask w ferworze,

głową w mur biję w uporze,

smutno mi, Boże.

 

Smutno mi, Boże,

kiedy wiem, co stać się może,

gdy pogubię się w mym torze,

w serce moje wejdą noże,

smutno mi, Boże.

 

Smutno mi, Boże,

zamiast szczęścia krzywdę noszę,

oczy me ku Tobie wznoszę

I nie krzyczę już, lecz proszę.

Ach, smutno mi, Boże!

Ach, smutno mi, Boże!

 

 

 

Edytowane przez Evelina5590 (wyświetl historię edycji)
Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


×
×
  • Dodaj nową pozycję...