"Cicha pieśń. Tren XXXVIII"

Cicha pieśń. Tren XXXVIII

Ten wiersz dedykuję pamięci Śp. wujka o. Józefa Kowalika OMI i Piotrkowi Dejnece

Garść pięknych wspomnień o Tobie

pozostanie w mojej pamięci.

Za Tobą teraz tęsknię ogromnie

i jak Ty chcę zostać świętą.

Szczęśliwa, mając odpowiedź na pytania,

którą uzyskałam siedem lat temu

w dniu Twego jubileuszu kapłaństwa

dziękuję Ci, wujku. To tak wiele.

Dzisiaj cichutko chciałabym śpiewać

pieśń o Twojej wiernej miłości,

przez którą dotykałeś nieba.

Bóg w Twoim sercu głęboko gościł.

Trzy nasze spotkania

to tyle mojego szczęścia w życiu,

abym ja, zabłąkana owieczka, odnaleźć

zdołała się. Uśmiechnę się dzisiaj.

                               Ndz. 19.11.2017 rano przed śniadaniem

                               hotel w Lizbonie pokój Dominika i taty