Refleksja nad zimowym krajobrazem

Przez piramidę świateł prószy senny śnieg
galopuje rozbłyskując w latarnianej kropli

Chór Aniołów komponuje symfonię dla
niewyspanych idealistów poległych
w chmurach

Wciąż słychać ich słabnące oddechy
między dzwoniącymi kryształkami
akustycznego lodu

A na ziemi? Bezsilne płatki śniegu
zderzają się z rzeczywistością
Stają się bezkształtną białą masą,
z której ktoś później ulepi bałwana

Tak, bałwana.

Zamknę me serce kluczem arktycznych żurawi
O ile ktoś nie wypatroszy ich skrzydeł
albo nie wyleje na nie wrzącego espresso.

W czasie, gdy przez piramidę świateł prószyć będzie senny śnieg…

Witam  - podoba się  -  ciekawie to wyszło - zatrzymuje.

                                                                                                                    Pozd.

Dobry tytuł do treści wiersza, a ten, zaciekawił obrazami, ale...
Na początku, "prószy senny śnieg", kojarzy mi się z delikatnym opadaniem, a wers niże jest, że "galopuje",

uśmiechnęłam się do takiego połączenia... :)
'płatki śniegu stają się bezkształtną masą'... myślę, że jednak jakiś kształt 'przyjmują', ale rozumiem cel tego słowa.

W tym wersie zasugeruję jednak wyciąć.. "białą".. to tylko niepotrzebny 'wypełniacz'.. to rzecz jasna, moje zdanie.
Ostatnia bardzo ładna i w ogóle całość przytrzymała mnie tutaj na dłużej.

    ps.... "tak bałwana".... wycięłabym to, ale to ja.... może innym pasuje.
Pozdrawiam.