Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki
Wesprzyj Polski Portal Literacki i wyłącz reklamy

stracone imiona


pomaranczowy.kot

Rekomendowane odpowiedzi

dziesięć lat

odwracałam wzrok od życia

samoskładałam się w ofierze katu

on ukształtował mnie na swoje podobieństwo

stałam się plugawa i wiotka

nie pamiętam już nawet

swojego prawdziwego imienia

 

dziesięć lat byłam bezimienna

budowałam ołtarze dla Boga niczego

on okazał się Bogiem

bardziej szalonym od chrześcijańskiego

dopuścił

bym w jego imię

krwią zalała własne łono, ręce i sumienie

 

dopiero dziś słyszę

jak dobry duch lekkości

dmie w róg obfitości i dostrzegam

że inni potrafią się nasycić

słodkim owocem życia

a ja zawsze chodziłam głodna

 

moje nowe imię to :

„Tak chciałam”

Edytowane przez pomaranczowy.kot (wyświetl historię edycji)
Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Witam -  ciekawy acz trudny wiersz - lubię taki  kłopotliwe wiersze.

Nie żałuje że zajrzałem.

                                                                                                            Pogody ducha życzę.

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


×
×
  • Dodaj nową pozycję...