Księżyc

Jak ładnie!

Dziękuję:)) 

Kolejny o przestrzeni ponad nami... :) i kolejna próba napisania sonetu, czemu nie, trzeba próbować.
"na bezkresnym niebie księżyc gwiazdy liczy"... czasem robię to z nim... ;)
Mario, lubię takie tematy w wierszach, bo jestem niepoprawną romantyczką, zwłaszcza latem,

gdy noc usiana gwiazdami. Uwagi podałam z boku, plus "tłustki".  Jeśli masz ochotę, spróbuj poprawić,

ale przymusu nie ma.
Pozdrawiam z kosmiczną aurą.

Bardzo dziękuję Nato. Świeże spojrzenie, super, podoba mi się. Na bezkresnym niebie i mami powtórzyłam celowo, ale może rzeczywiście dać zamienniki, będzie ciekawiej? A co do drugiego wersu drugiej zwrotki - wymyśl coś, ja też już zaczynam myśleć. Tak czułam :))))

@ania mila milewska dziękuję:))

Ram gdzie Księżyc tam serce moje ;)

Dziękuję Czarek, ale muszę jeszcze pomyśleć nad zmianą jednego wersu. Pozdrawiam:))

@Gaźnik @Silver dziękuję i pozdrawiam serdecznie:)))

@Justyna Adamczewska dziękuję:))

@pomaranczowy.kot dziękuję:))

Mario, widzę, że wspomniany przeze mnie drugi wers II- giej poprawiłaś, fajnie/lepiej jest...

a powielenie, "na bezkresnym niebie".. jeżeli chcesz zachować, nie ma sprawy. Te słowa są na początku i na końcu,

trochę "drogi" do nich jest i nie jest to, gdy powtórnie czytam, aż tak bardzo rażące. Mnie się 'z automatu' wypunktowało,

chyba.. :) Dzisiaj, po kolejnym czytaniu, patrzę przychylnie na treść, bo.... o tym, co nad naszymi głowami.

Pozdrawiam.

A 

srebrzy i migoce z gwiazdami do rana?

Albo srebrzy i migoce do samego rana.

Dziękuję bardzo Nato za Twój wkład w wygląd wiersza. Serdeczniści :)))

... :)  to Twoje 'dzieciątko', zachowaj tak, jak szepce Ci serce.