Pójdziemy tam ...

Pójdziemy tam ...

     Pójdziemy tam gdzie gór zamglone szczyty.

     Gdzie wydarte pełne pustki otchłanie.

     Gdzie woda płynie wstecz.

     Tam słońce zabiera promienie gwiazdom. 

     Gdzie śnieg jest gorący, a upały zimne.

     Gdzie powietrze dusi, a upadły anioł szybuje wysoko.

     Gdzie ognisko nie ogrzewa, ale ty rozpromieniasz jaśniej.

     Gdzie Drzewo na pustyni rośnie.

     Gdzie galaktyki masz na wyciągnięcie ręki.

     Gdzie ciche uderzenie młotów. 

     Gdzie harfy dźwięku, nie słyszał od wieków nikt.

     Gdzie wichry nocą wyją jak tłum.

     Gdzie w dolinie bije dzwon.

     Gdzie dymią w blasku gwiazd.

     Gdzie biegną w księżycowych błyskach szumy.

     Gdzie rozpadną się razem nasze kości.

     Gdzie trawka zielona, soczysta i miękka.

     Gdzie Twe oczy mienią się srebrzyście.

     Gdzie Twe włosy lśnią złociej niż ogień. 

     Gdzie strumień pluszcze i woda bystra.

 Gdzie lśni perliście rosa, jak twoje łzy na twojej twarzy.

Gdzie delikatnie przytulisz mnie.

Gdzie kołysze cię wrzos w dolinie.

Gdzie cichy twój krzyk utuli nas do snu. 

Jeśli gór, to chyba liczba mnoga: szczyty?

Słońce samo jest gwiazdą. Nie jest to trochę sprzeczność?

Ale co dymi?

Twoje, twojej- nie da się jako zamienić jednego zaimka?

dwa razy mnie

trzeci raz mnie, trochę za dużo.

Tyle moich uwag, możesz to poprawić, jeśli chcesz, będzie dużo lepiej.  Wiersz ma potencjał, ale trzeba jeszcze troszkę, moim zdaniem, nad nim popracować.  Ale to tylko moje zdanie. Pozdrawiam serdecznie. 

Dzięki nie zauważyłem tego bo pisałem to na lekcji. Błędy na pewno poprawię i za każdą uwagę dziękuje. :)
 

Nie ma za co. Ja też ciągle się uczę pisania wierszy i cieszy mnie każda rada, nawet,  jeśli nie z każdej korzystam.  Pozdrawiam i życzę powodzenia w pisaniu.