U Ciebie wszystko w porządku

Gdybyśmy mieszkali w jednym mieście

Byłbym narażony na Ciebie

W aptece. Na przejściu dla pieszych.

Albo w tej kawiarni w centrum do której chadzam ja

I każdy czasem chadza więc i Ty byś.

Najpierw niepewne spojrzenie bezruch

Powinnaś skinąć głową i odwrócić się ostatecznie

Odwróciłaś się już dawno.

Ale nie. Zamiast uciec w pozorowanym pośpiechu

Zapytałabyś jak leci i czy córka zdrowa

Bo u Ciebie wszystko w porządku

Wszystko? Wszystko. Wiedziałem.

Jakże by inaczej. Cieszę się.

A potem kupiłbym Ci kawę i częstował innymi kłamstwami.

U mnie leci powoli ale do przodu

Albo bo to przecież na jedno wychodzi

Tak dużo się dzieje, że nie wiem w co ręce włożyć

A przecież nie wplotę ich w Twoje włosy

Jak kiedyś. Kiedyś? Och! Pamiętajmy tylko dobre chwile

Nie, nie mam Ci niczego za złe

(Tu odetchnęłabyś z ulgą, udając przed sobą

Że miałaś jakieś wyrzuty sumienia)

Tak widać musiało być prawda?

I znów poczułbym złość

Na Twoje nieme przyznanie się

Do wiary w fatalizm

I moje - do winy

Dobre!!

Świetne ! Prawdziwe bardzo 

 ładny wiersz. Scena bardzo wyrazista i przemawiająca do wyobrażni. A ile ukrytych emocji w tle.

Pozdrawiam