WIATR I KORONA

styczniowy wiatr dmie

papierową koronę

przez miasto toczy

...taki właśnie obrazek zobaczyłam wczoraj w Centrum - i dał mi do myślenia...

@evicca : Dziękuję za Twój głos. :)

Czy mogłabyś w paru słowach napisać, jak ten krótki tekst odbierasz?

Jestem bardzo ciekawa. :)

Pozdrawiam

Czytając ten utwór zobaczyłam koronę,  jaką noszą dziewczynki przebierane na bal za królewny. Korona ta turla się po ulicy w powiewach zimnego wiatru. 

Dziękuję, to ciekawa wizja. Inna wprawdzie od mojej, ale i tu jest element przebrania i, z pewnością, motyw marzeń, aspiracji...

Koronę zobaczyłam w Centrum, obok Rotundy i natychmiast pomyślałam: "komuś korona z głowy spadła". Natomiast później naszła mnie refleksja o człowieku, który mając wiele, wyobrażał sobie, że jest królem życia aż do momentu, gdy zgubił koronę. Jednak korona była i tak tylko z papieru, więc i detronizacja okazała się nieprawdziwa...

Pozdrawiam :)

Ja tak bardziej dosłownie rzecz i potraktowałam i zobaczyłam

I bardzo dobrze. :) Lubię, kiedy inni odkrywają w moich tekstach to, czego ja sama nie widzę - i zaskakują mnie swoją interpretacją.

Dobranoc i miłego poniedziałku! :)

Wzajemnie,  pozdrawiam

Papierowe korony kojarzą mi się z tymi zakładanymi na święta, wiec już sam ten obrazek mi mówi jaka to pora roku, nie widze śniegu, ale jest zimno, widze jeszcze *drzewo bez liści wyginane przez wiatr.

Pozdrawiam

*to pewnie z powodu wiatru tam jest

@Dziękuję za Twój głos :)

Dziękuję za komentarz i refleksje. 

Pozdrawiam ciepło :)