Wynurzenia

Super! Wynurzenia :) 

podoba się, pozdrawiam!!!!!!!!!!!!

Poważnie?

Ale że o co kama.

Dzięki Maria i Iwa 

Smutnie.

Kosmetyka, jeszcze coś mi mało, ale nie wiem czego. bb

Marcinie, ja na razie tyle napiszę:

Życie wiedli bajkowe, bo oboje stracili mowę.  To cytat z mojego wiersza 

A to Twój wiersz, fr. 

Jeszcze powrócę. 

Pytam czy poważnie, bo nawet przy moim poczuciu humoru ,to temat Depresji zwala mnie z nóg.

Dokładnie wiem jak się ją Je. 

Nie chciałem 

Przekroczyłem 

Rubikon bezsenności 

Jednorożce trolle dziady 

Płynie rwąca rzeka myśli

Unosi diazepam

Byle dalej od brzegu

Serio, jest źle?

Ten wiersz oddaje zaledwie 20%. Kiedyś napisałam o niej wiersz i opublikowałam na swoim portalu. Ktoś kto sam mówił o Swojej tak się przestraszył mojej, że musiałam zdjąć wiersz :)

Przeczytałam go po roku. Byłam w szoku przez kilka tygodni. Koszmar.

Myślę, że nie ma obaw, @Marcin Krzysica , to Marcin, a Peel - to Peel. Mam nadzieję...

Ale to prawda, że można "słowem lub prostym gestem" odgonić depresję i aż dziw bierze, że osób, które mogą to zrobić, a nawet są o to proszone - na to nie stać...

Dużo by mówić - to temat-rzeka.

Pozdrawiam

Ty też masz rację.

Najgorsze są myśli. Nie wiadomo skąd się biorą. Czy człowiek naprawdę może Wyprodukować aż tyle myśli?  Jak rwący potok, zaczyna się od jednej kropli i płynie...płynie nieprzerwanie. A jeśli się aktywnie pracuje zaczyna się koszmar. Nie umiałam ich nigdy przerwać ale pomogło siadanie naprzeciwko okna, wybranie sobie stałego nieruchomego punktu i wpatrywanie się w niego. Kubek herbaty w dłoni i z zegarkiem w ręku obowiązkowo 30 minut beznadziejnego gapienia się w okno 3 razy dziennie. Nie staralam sie myśleć, rozwiązywać, zatrzymywać tylko po prostu obserwować  jak płyną po wodzie w formie zeszchłych lisci. Po jakimś czasie stwierdziłam ze raptem przestałam się kręcić w karuzeli myślenia. To taka technika z KBT.  

...a skoro już tak się wynurzamy, to wyznam, że napisałam kiedyś przerażający wiersz, który później zniszczyłam. 

Pamiętam go do dziś, ale nie odtworzyłabym go, nigdzie nie opublikowała i się do niego nie przyznała...

Myślę, że każdy ma podobne doświadczenia.

To prawda - myśli są najgorsze, ale, niestety (a może - stety?), wiadomo skąd się biorą.

Ten pomysł na bezmyślne siedzenie i przeczekiwanie natłoku myśli wydaje się jednak dobry...

Pozdrawiam

Nie wiem, co Wam się nie podoba w Wynurzeniu Marcina, przecież podmiot liryczny jest autentyczny, szczery aż do bólu. Uważam, że to zaleta poezji, a nie wada. Ale to tylko moje zdanie.

O! Skąd wiesz? Są różne oblicza depresji. Ale od sedna wiersza Mrcina odbiegamy, tu jego wiersz jest najważniejszy w tym momencie. Nieprawdaż?