Jak to będzie, no jak?

Na kartce pobazgranej szukam kawałka cienia.
Te same słowa na niej od lat.

Tupotem serca po brzegi piegi na twarzy mam.

W ciszy makiem zasianej, spadają krople soczyste nieśpieszne.

Strasznie to wszystko chaotyczne i trudne w odbiorze.

Ten "kawałek cienia" to jakieś poszukiwane przez rozemocjonowaną Peelkę ukojenie?

Ostatni wers to ilustracja wypieków na twarzy ? Czy jak?

Ostatni wers w cytowanym fragmencie pod względem stylistycznym dla mnie jest makabryczny.

Poza tym, osobiście uważam, że taka dosłowna odpowiedź na retoryczne pytanie powinna pozostać w sferze domysłowej.

Logika jest tym suflerem? Deszcz i rynna ok, ale konstrukcja tego fragmentu zbytnio je od siebie oddziela,

ten fragment zdaje się nie mieć sensownych powiązań.

Tutaj to już wymiękłam.

Więcej nie analizuję...

Poczekam na inny wiersz :)

Pozdrawiam :)