********

Gwiazdy to białe konie
zaprzęgnięte w karocę nocy,
na usługach wielkich idei.

Księżyc to powłoka dla Tao,
której ciemna strona
szarpie struny kosmosu.

W słonecznej maszynerii Dnia
tak łatwo w pośpiechu zapomnieć,
że czas jest tylko sugestią.

Pobiegnij na biegun północny,
by przynieść mi Krzyż Południa,
Gwiazdę Polarną uchwycę ja.

Będę czekać w pawilonie herbacianym,
w którym pawie kołyszą piórami jak falą
morską, która zatopiła Atlantydę.

Zostanę mistrzem ceremonii i będziemy czekać,
aż płonące konie przybiegną, podziwiać śmierć
starego i narodziny nowego świata, bo

wszechświat jest jedną z tych rzeczy, które czasem się zdarzają