Gile

dziwne jak szybko

nadszedł zmierzch

za nim noc 

mróz tnący sierpem księżyca

zachwyt ściął serca brzóz

w żywiczne sople

zwisające powrozy żył

trzaskały w dzikim pędzie poświstów

gwiazd z mrocznych

galaktyk

i zabarwiły się piórka gili

na przekór śmierci

na czerwono

bo właśnie w  taki czas

zimny i mroczny

najpiękniej serca

płoną

może nie trzeba było kończyć

tego wiersza tak ckliwie

lecz przypomnijcie sobie

z dzieciństwa

czyż nie takie zimą

są gile?

Malowniczy i klimatyczny wiersz, 

spodobał się, mimo dość ckliwej puenty.

Początkowo:

nie skrystalizowała mi się ta przekorność, bowiem mocno powiązałam śmierć z wykrwawieniem.

Ale przecież za żałobne uznaje się inne kolory, bynajmniej nie czerwień.

I to też ma swoją głębię.

Wszystkiego naj w Nowym Roku :)

D.

Podoba mi się druga część wiersza.

może nie trzeba było kończyć

tego wiersza tak ckliwie

lecz przypomnijcie sobie

z dzieciństwa

czyż nie takie zimą

są gile?

dziękuje za komentarz i przede wszystkim za życzenia z wzajemnością

kredens

ten rysunek? nie zaprzeczam , że mi też

pozdrawiam Kredens

Nie rysunek. Wiersz.