Przyjaźń po...

Coś co zostało złamane
   W końcu się zrosło
Rzecz zapamiętana na zawsze

   Została na zawsze zapomniana
Stracone szczęście
   W Końcu zostało odnalezione

Prawda, której nie chciało się przyjąć
   Została zaakceptowana

Drogi, które Nas Wszystkich połączyły

   W pewien sposób się rozeszły

Lecz pamiętać należy o tym,

   Że wszystkie drogi się przeplatają

Więzi zawarte, nie ważne jakie

   Nigdy nie zostają zerwane

Ulegają deformacją i odchyłom

I gdy są wystarczająco silne

Zawsze wrócą na wspólny tor

Bo tym właśnie jest

Przyjaźń po...

Piękny temat. Treść niosąca nadzieję, ale też prawdziwa, jak np. w tych wersach o prawdzie i drogach, które się rozeszły. Dobry rytm i rymy, szczególnie w ostatniej zwrotce.

Dlaczego raz piszesz "W końcu" z małej, a drugi raz z dużej? To celowe?

Błąd gramatyczny.

Zastanawiam się jeszcze nad powtórzeniami, ja staram się unikać, ale wiem, że jest to też metoda. Niech wypowiedzą się mądrzejsi.

Ogólnie wiersz przypadł mi do gustu. Oby tak dalej!