Samobójstwo

Osaczał mnie dźwięk jadącej karetki 
Szczęście się wykoleiło
Na zakręcie 
Między wschodem a zachodem dnia 
Elastyczność zmieniła tory 
Ulica pusta i cicha 
Pojazd stał na krawędzi mostu 
Osaczało mnie niebieskie światło
I głośny dźwięk wokół
Szum w głowie był większy niż kosmos
Ale mniejszy niż nienawiść ludzka  
Tylko wiatr trzymał moje wilgotne włosy
Uderzyłam o coś ciężkiego
Dalej słyszałam dźwięk
Tylko jakby ciszej 
Ktoś krzyknął na końcu moje imię
Zjawił się tłum oczekiwanych 
Jestem wolna
Szum minął 
Quo Vadis?

Klaudia Gasztold

Wywołuje dreszcze... Mam nadzieję, że to tylko wiersz.

Podoba mi się sformułowanie "szczęście się wykoleiło". Tak nieraz bywa...

"Zjawił się tłum oczekiwanych" - a zatem ten drastyczny krok miał wstrząsnąć konkretną grupą ludzi...

Pozdrawiam - i życzę szczęścia, które się nie wykoleja! :)

jedyny towarzysz w tej chwili; piękna metafora!

Może jedno osaczało zamienić na coś innego? Taka propozycja.  Pozdrawiam serdecznie

Zmieniłabym tytuł, zamiast wielkich dała małe litery, zastąpiła jeden "dźwięk" innym słowem i ostatnie słowa dała z małej :-)