Uczta z nowym wcieleniem

We śnie, w który trudno zapaść tak, by w niego nie upaść...

Jak zamknięty w żywicy fraktal
Kryształ miodu wrzosowego
Rozpływam się w orzechowej pustce

W głowie herbaciany susz
W oczach słoneczny błysk
W dłoni bursztynowa brandy

Gorąca dusza we wrzącej spirali
stygnie z każdą
wyziewaną przez czas sekundą

Doskonale spulchnioną kroję widelcem
Przeżuwam przyszłą cząstkę siebie
- białą czekoladę roztopioną w irańskim Słońcu

Smakuj mojej słodkiej czakry przetrwania
Delektuj się dźwiękiem powstawania we mnie nowego wszechświata

Metaforyka, malowidła, melodia - moje ci są :)))))))))))

Jedynie tryb rozkazujący w wierszach mi zwykle niezbyt odpowiada,

no chyba że w erotykach :)

Ten mógłby być erotykiem, ale zdaje mi się, że nie jest,

prędzej to zapis mistycznego, sennego widzenia.

Ale to mój odbiór :)

Pozdrawiam świątecznie :)

Ciekawy stan ;) Sekretny sen? Nie wiem, ale podoba mi się :)

Ładne.

Pozdrawiam świątecznie.

Byłam tu już wcześniej, wróciłam, z nadzieją, że ciut więcej nadgryzę ten zgrabny i ciekawy, ale tajemniczy orzech... Podoba mi się wiersz i metaforyka, choć wciąż błądzę (lub nie) w różne opcje. Ten sen, czakra...podpowiadają mi niby jaki to może być obszar, czas się tu jakby kończy i zaczyna, jakby schyłek życia i gotowość na podróż w nowe - koło samsary. Ten wstęp, jeśli dobrze czytam, bardzo smaczny:) pozdrawiam

Wiersz pełen kolorów, obrazów, smaków i zapachów - namacalnie fizyczny, a zarazem - metaforyczny. Wieloznaczny, ciekawy.

Pozdrawiam